استاد، کتاب حاج مرشد چلویی رو میخوندم، نوشته بود، همسر دوم ایشون خیلی بداخلاق بودن و حاج مرشد صبر زیادی در برابر ایشون داشته. آیا جایز هست در برابر زن و یا مردی که در این حد بداخلاق و عصبی و بد دهن هست، سکوت کنیم ... اگر حاج مرشد کمی جدی رفتار می‌کردند بهتر نبود؟ اگر با *بداخلاقی* دیگران ما هم *بداخلاقی* کنیم چه *فرقی* با آنها خواهیم داشت؟ آیا بهتر نیست در هر برخوردی فقط *ذات* و *معرفت خودمان* را *ابراز* کنیم و نشان دهیم؟ (از کوزه همان برون تراود که در اوست.) قرآن می‌فرماید: *عباد الرحمن* خصلتهای زیبائی دارند مثلا با *جاهلان* گفتار و برخورد *سالمی* دارند:  *وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً* (فرقان/۶۳) 👈واژه: 🔻 ما را می توانید در رسانه های زیر دنبال کنید: ایتا، بله، سروش، واتساب، تلگرام، سایت، اینستاگرام، روبیکا، ایمو @dr_ghofrani2