🌷🌷مبحث ۱۳۴۰ دی ۱۴۰۲ شمسی با نام خدا و عرض سلام و تهنیت💐 ۱. تلاش های علمی امام باقر علیه السلام🌷 امام از کودکی شکافنده دانش ها خوانده می شد؛ چرا که سرآمد دانشمندان و عالمان روزگار بود. آوازه دانش امام علیه السلام به تمامی سرزمین های اسلامی رسیده بود و مردم، به ویژه دانشوران شیفته نام و آوازه او بودند و این شیفتگی در بین مردم عراق بیشتر به چشم می خورد و دوست و دشمن زبان به ستایش دانایی او گشوده بودند. آمده است: هشام بن عبدالملک - خلیفه وقت - او را در مسجد الحرام دید، در حالی که بر دست غلامش تکیه کرده بود، پرسید: «آیا او همان کسی است که مردم عراق شیفته و بهت زده [علم] اویند؟» پاسخ داد: آری. سپس به غلامش دستور داد تا نزد او برود و امام را برای پاسخ به پرسش های خلیفه فرا خواند. خلیفه پرسش هایش را مطرح کرد و امام به گونه ای پاسخ داد که هشام خاموش ماند و هیچ نتوانست بگوید. ۲.بازیافت بهره گیری صحیح از قرآن🌷 هر چند سیاست جلوگیری از تدوین احادیث نبوی صلی الله علیه و آله با شعار «کافی بودن قرآن» پیش می رفت، اما از عمل به قرآن خبری نبود و فقط از آن به صورت ابزاری برای جلوگیری از نشر معارف اهل بیت علیهم السلام استفاده می شد. کتاب خدا به ابزاری برای دست یابی به اغراض سیاسی و سرکوبی پیروان اهل بیت علیهم السلام با تأویل و تفسیر به رأی، به ابزار سرکوبی مخالفان تبدیل شده و در واقع، قرآن در انزوای شدید بود. امام باقر علیه السلام در جایگاه بهترین مفسّر قرآن با بازگو کردن تفسیر درست آیات، بسیاری از ابهام ها را زدود و مشت مخالفان و سودجویان را باز کرد. او همواره برای به اثبات رسانیدن مدّعاهای خود از آیات قرآن بهره می جست و کلام خدا را گواه بر سخن خویش می گرفت و می فرمود: «هر آن چه را می گویم از من سؤال کنید که در کجای قرآن آمده تا آیه مربوط به آن را برایتان تلاوت نمایم». امام به اندازه ای بر آیات قرآن تسلط داشت که «مالک ابن اعین جهنی» شاعر هم عصر امام درباره او سرود: اگر مردم در صدد جست وجوی علوم قرآن برآیند، باید بدانند که قریش بهترین دانای آن را دارد و اگر امام باقر علیه السلام در علوم قرآنی لب به سخن گشاید، فروع زیادی برای آن ترسیم خواهد نمود...» شایان ذکر است که امام کتابی در تفسیر قرآن نگاشت که «زیاد بن منذر» و بسیاری از بزرگان چون «ابو بصیر» از آن روایت می کردند. 🌸 خلاصه ای از زندگی گهربار امام باقر (علیه السلام) 🌸 🌺آن حضرت بنابر مشهور، روز جمعه يا دوشنبه، سوّم ماه صفر، يا اوّل ماه رجب، سال هجرى قمرى در شهر مدينه منوّره ديده به جهان گشود. * نام: محمّد. * كنيه: أبوجعفر، أبوجعفر اوّل. * لقب: باقر، شاكر، هادى، باقرالعلوم، امين، شبيه. * پدر: امام سجّاد، زين العابدين، علىّ بن الحسين (ع). * مادر: فاطمه، دختر امام حسن مجتبى (ع). 🌺 حضرت اوّلين امام و خليفه اى بود كه با استفاده از جوّ عمومى حاكم بر جامعه زمانش - يعنى; شروع كشمكش و درگيرى بنى العبّاس و بنى اميّه - توانست ضمن دفاع از مبانى اسلام و حقوق مظلومان، حدّاكثر استفاده و بهره را برگيرد. و در همين راستا - ضمن مبارزاتى كه بر عليه جبّاران و ظالمان داشت - كلاس ها و جلسات مختلف احكام، تشكيل و حقايق اسلام و تفسير قرآن را نشر داده، و علوم و معارف الهى را براى جوامع بشرى شكافته و تشريح نمود. و بر همين اساس يكى از لقب هاى مشهور آن حضرت، باقرالعلوم ـ يعنى; شكافنده علوم و فنون ـ مى باشد. 🌺 امام محمّد باقر (ع) در سنين دو يا چهار سالگى در صحراى كربلا حضور داشت. 🌺 هرگاه براى حضرت مشكلى پيش مى آمد، خانواده خويش را جمع مینمود، حضرت به درگاه خداوند دعا مى كرد و آن ها آمّين مى گفتند. 🌺 مدّت عمر: آن حضرت حدود ۴ سال، با جدّش امام حسين (ع); و مدّت ۳۸ سال هم زمان در حيات پدرش، امام سجّاد (ع); و سپس حدود ۱۹ سال امامت و زعامت جامعه اسلامى را برعهده داشت، كه روى هم، عمر با بركت آن حضرت را ۵۷ سال گفته اند. 📚 منایع: .............. اصول كافى: ج ۱، تهذيب الأحكام: ج ۶ مناقب ابن شهر آشوب: ج ۳ دعوات راوندى، إعلام الورى: ج ۱ ينابيع المودّة، أعيان الشيعه: ج ۱، كشف الغمّة: ج ۱، مستدرك الوسائل: ج ۶، بحارالانوار: ج ۴۵ و ۸۸. 🌷سیروس کامران ماوردیانی گیلانی🌷