✨ وصف مومن ✨ 🌷 بخش پنجم از خطبهء بسیار مهم صد و نود و دوم نهج البلاغه🌷 در این بخش، حضرت امیر، در بارهء کعبهء مقدس می فرماید: 👈 مگر نمی بينيد که خداوند سبحان، فرزندان آدم را از اولين افراد آنان تا آخرين آنان از اين دنيا به وسيلهء سنگهايی آزمايش کرده است که نه ضرری دارند و نه منفعتی و نه می بينند و نه می شنوند. اين سنگها را خانهء خود قرار داده که برای مردم، جايگاه قيام و عبادت است. سپس خداوند متعال اين بيت (کعبه) را در سنگلاخ ترين قطعه ای از زمين و کمترين آباديهای دنيا از حيث مصالح ساختمانی و تنگترين دره ها از جهت وسعت قرار داد، در ميان کوه هايی خشن و ريگهای نرم و چشمه هايی کم آب و آباديهايی از هم گسيخته که در آن سرزمين نه شتری فربه می شود و نه اسبی و نه گوسفندی. سپس خداوند متعال فرزندان حضرت آدم را امر فرمود که به آن خانه روی کنند. پس کعبه جايگاهی برای سود بردن فرزندان آدم شد که از سفرهای خود نفعی برند و محلی که در آن بار اندازند. دلها شیفتهء دیدار آنست و از بيابان های خشک و بی آب و علف و دور، و دره های عميق واقع در ميان کوهها و از جزيره های از هم گسيختهء درياها بسوی مکه مشتاقانه حرکت می کنند تا شانه های خود را در نهايت خضوع حرکت بدهند، تهليل می کنند (لااله الاالله می گويند) و بر قدمهايشان هروله کنان می روند و مو به حالت ژوليده و بدنهای خاک آلود. در حالیکه پيراهن های خود را به پشت انداخته و با کوتاه کردن موها در حال احرام، زيبايی خلقت خود را زایل نموده اند. آزمونی بزرگ و امتحانی سخت و تصفیه ای کامل. خداوند عمل حج را سبب نزول رحمت خود قرار داده و موجب وصول به بهشت برينش. و اگر خداوند سبحان، خانهء محترم و عبادتگاههای باعظمت خود را در ميان باغها و رودخانه ها و زمين هموار و صاف و درختستان با ميوه های دسترس و منازل متصل به يکديگر و آباديهای پيوسته به هم و ميان گندمزار و باغهای سبز و باطراوت و کشتگاه هايی که پيرامون آن باغها کشيده شده و زمينهای گستردهء پر باران و گلستان ها و زراعتهای تر و تازه و شکوفا و راههای آباد قرار می داد، 👈 پاداشی نمی افزود و درست به اندازهء کمی مشقت، پاداش آن هم کم میشد. و اگر بنيادی که مکه را بر آن نهاده و سنگهايی که ديوارهای خانهء خدا به وسيلهء آنها بالا رفته است از زمرد سبز و ياقوت سرخ و نور و روشنايی ساخته شده بود، از راه یافتن شک به سینه ها کم میشد. و تاثیر گذاری ابلیس را از دلها کم می ساخت و دودلی از مردم دست بر می داشت. ولکن خداوند متعال بندگانش را با انواع شدايد آزمايش می کند و به انواع مجاهدتها متعبد می سازد و به اقسام ناملايمات مبتلا می نمايد، برای بيرون راندن تکبر از دلها و برقرار ساختن خضوع و تسليم در نفوس آنان، و اين آزمايشها و ابتلاءها را درهايی باز برای فضل و احسان و وسايل آماده برای عفو و بخشش قرار می دهد. برحذر باشيد از خدا، بترسيد از خدا، از سرکشی در این دنیا و کیفر سخت ظلم در آخرت. و بدی عاقبت تکبر، زيرا تکبر، دام بزرگ و گستردهء شيطان و ابزار بزرگ حيله های اوست که همانند زهرهای کشنده که در بدن انسانها نفوذ می کند، در دلهای مردان وارد می گردد. شيطان در کارهای خود عليه فرزندان آدم هرگز ناتوان نشود و کسی را از روی خطا رها نکند، نه عالِمی را به جهت علمش رها می کند و نه بينوايی را به دلیل فقرش. /بخش ششم، فرداإن شاءالله /