ِ، زَائِدُ الْحَسَنَاتِ، عَالِمٌ بِالْمُغَيَّبَاتِ، خَصّاً مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ وَ نَصّاً مِنَ الصَّادِقِ الْأَمِينِ . اي طارق! امام انسانی است فرشته گون و پيکري است آسمانی و امري است الهی و روحی است قدسی و مقامی است والا و نوري است اعلی و سرّي است مخفی. او ذاتش فرشته گون و صفاتش خدائی و حسناتش فراوان و آگاه به همان امور غيبي و برگزيده ي پروردگار، و بيان صريحي است از جانب خداي صادق امين. وَ هَذَا كُلُّهُ لِآلِ مُحَمَّدٍ لَا يُشَارِكُهُمْ فِيهِ مُشَارِكٌ لِأَنَّهُمْ مَعْدِنُ التَّنْزِيلِ وَ مَعْنَی التَّأْوِيلِ وَ خَاصَّةُ الرَّبِّ الْجَلِيلِ وَ مَهْبِطُ الْأَمِينِ جَبْرَئِيلَ صَفْوَةُ اللَّهِ وَ سِرُّهُ وَ كَلِمَتُهُ شَجَرَةُ النُّبُوَّةِ وَ مَعْدِنُ الصَّفْوَةِ عَيْنُ الْمَقَالَةِ وَ مُنْتَهَی الدَّلَالَةِ وَ مُحْكَمُ الرِّسَالَةِ وَ نُورُ الْجَلَالَةِ. تمام اين مقامات اختصاص به آل محمّد(ع) دارد و كسی با آن ها شريك نيست، زيرا آن ها معدن وحی و معنی تأويل و گوهر ويژه ي پروردگار جليل و محل فرود جبرئيل و برگزيده ي خدا و سرّ الله و كلمه ي او هستند. آن ها شجره ي نبوت و معدن فتوت، سرچشمه ي گفتار و عالی ترين راهنما با پيامي استوار و نور جلال و عظمت خداونداند. جَنْبُ اللَّهِ وَ وَدِيعَتُهُ وَ مَوْضِعُ كَلِمَةِ اللَّهِ وَ مِفْتَاحُ حِكْمَتِهِ وَ مَصَابِيحُ رَحْمَةِ اللَّهِ وَ يَنَابِيعُ نِعْمَتِهِ السَّبِيلُ إِلَی اللَّهِ وَ السَّلْسَبِيلُ وَ الْقِسْطَاسُ الْمُسْتَقِيمُ وَ الْمِنْهَاجُ الْقَوِيمُ وَ الذِّكْرُ الْحَكِيمُ وَ الْوَجْهُ الْكَرِيمُ وَ النُّورُ الْقَدِيمُ أَهْلُ التَّشْرِيفِ وَ التَّقْوِيمِ وَ التَّقْدِيمِ وَ التَّعْظِيمِ وَ التَّفْضِيلِ خُلَفَاءُ النَّبِيِّ الْكَرِيمِ وَ أَبْنَاءُ الرَّءُوفِ الرَّحِيمِ وَ أُمَنَاءُ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ «ذُرِّيَّةً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ».(116) همراه خدا و همراه وديعه ي اويند و محل کلمه ي خداوند و كليد حكمت او و چراغ رحمت و سرچشمه های نعمت هايش مي باشند، راهنما به سوی خدا و چشمه ي سلسبيل و ترازوي مستقيم و راه و روش محکم و ذکر حکيم و وجه كريم و نور پايدار و شخصيتی شايسته ي شرافت و سرافرازي و مقدم بودن و برتري يافتن و تعظيم و تفضيلند، جانشينان پيامبر كريم و فرزندان رؤوف و حميد و امنای عليّ عظيم، نسلي به هم پيوسته که بعضي از نسل بعضي ديگرند و خدا شنوا و كريم است. السَّنَامُ الْأَعْظَمُ وَ الطَّرِيقُ الْأَقْوَمُ مَنْ عَرَفَهُمْ وَ أَخَذَ عَنْهُمْ فَهُوَ مِنْهُمْ وَ إِلَيْهِ الْإِشَارَةُ بِقَوْلِهِ فَمَنْ تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي. خَلَقَهُمُ اللَّهُ مِنْ نُورِ عَظَمَتِهِ وَ وَلَّاهُمْ أَمْرَ مَمْلَكَتِهِ. ايشان رکن و مقامی والا و راهی استوارند، هركه آن ها را بشناسد و از ايشان بياموزد از آن ها است. به همين معنی اشاره دارد آيه ي «فَمَنْ تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي» هرکس از من پيروي کند بي گمان از من است. خدا آن ها را از نور عظمت خويش آفريده و اختيار جهان را به آن ها داده. فَهُمْ سِرُّ اللَّهِ الْمَخْزُونُ وَ أَوْلِيَاؤُهُ الْمُقَرَّبُونَ وَ أَمْرُهُ بَيْنَ الْكَافِ وَ النُّونِ، إِلَی اللَّهِ يَدْعُونَ وَ عَنْهُ يَقُولُونَ وَ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ. امامان سرّ پنهان خداوند و اولياء مقرّب اويند، و آن ها همان امر خدا بين كاف و نونند، «کُنْ» هستند، دعوت به سوی او می كنند و از جانب او سخن می كنند و به امرش عمل مي نمايند. عِلْمُ الْأَنْبِيَاءِ فِي عِلْمِهِمْ وَ سِرُّ الْأَوْصِيَاءِ فِي سِرِّهِمْ وَ عِزُّ الْأَوْلِيَاءِ فِي عِزِّهِمْ كَالْقَطْرَةِ فِي الْبَحْرِ وَ الذَّرَّةِ فِي الْقَفْرِ وَ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ عِنْدَ الْإِمَامِ كَيَدِهِ مِنْ رَاحَتِهِ يَعْرِفُ ظَاهِرَهَا مِنْ بَاطِنِهَا وَ يَعْلَمُ بَرَّهَا مِنْ فَاجِرِهَا وَ رَطْبَهَا وَ يَابِسَهَا. علم انبياء در مقابل علم آن ها و سرّ اوصياء در برابر سرّ ايشان و عزّت اولياء در مقابل عزّت آن ها، مانند قطره اي است در مقابل دريا، و ذره ای در مقابل بيابان. آسمان ها و زمين در نزد امام مانند کف دست اوست، ظاهرش را از باطن و درست کاري اش را از نافرمان و خشکش را از تر تميز مي دهد. لِأنَّ اللَّهَ عَلَّمَ نَبِيَّهُ عِلْمَ مَا كَانَ وَ مَا يَكُونُ وَ وَرِثَ ذَلِكَ السِّرَّ الْمَصُونَ الْأَوْصِيَاءُ الْمُنْتَجَبُونَ وَ مَنْ أَنْكَرَتْ ذَلِكَ فَهُوَ شَقِيٌّ مَلْعُونٌ يَلْعَنُهُ اللَّهُ وَ يَلْعَنُهُ اللَّاعِنُونَ زيرا خداوند پيامبرش را از علم گذشته و آينده مطلع كرده و اوصياء برگزيده ي او آن سرّ محفوظ را ارث برده اند، هرکس منكر اين مقام باشد شقی و ملعون است كه مورد لعنت لعنت كنندگان قرار دارد وَ كَيْفَ يَفْرِضُ اللَّهُ عَلَی عِبَادِهِ طَاعَةَ مَنْ يُحْجَبُ عَنْهُ مَلَكُوتُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ و چگونه خداوند اطاعت ك ۴