يكي از عرفا مي فرمايد: «بنده بذاته فقير است، بايد هميشه آرامش و سلام طلب كند، و اگر آرامش و سلام طلب كند، سير الهامات غيبي در جان او پايدار مي ماند و احوالات معنوي در جانش مستقر مي شود و ديگر آن الهامات گاهي نمي آيد و گاهي برود. حال اگر انسان از طريق تبعيت از دستورات رسول خدا(ص) نسبت به قلب رسول خدا(ص) به مقام تسليم رسيد، مقام استقرار و تمکّنِ الهامات الهيه نصيب او مي شود و اين با صلوات بر پيامبر(ص) حاصل مي گردد و در اين حال چون قطب جانش نظر به جان رسول خدا(ص) دارد، ديگر الهامات معنوي چون برق لامع ناپديد نمي شود، بلكه در نفس انسانِ ذاکرِ صلوات پايدار مي ماند. به طوري که ديگر مانعي بين او و حقايق عالم قدس نخواهد بود.»    قسمت پنجم