می گویند: هر کسیکه مومن است و بدنبال آخرت خوبیست، از نعمتهای این دنیا محروم شده و باید سختی بکشد و بدبخت باشد!! اینطور نیست. طالبان آخرت باید آمادگی لازم را برای آن پیدا کنند. در بسیاری از موارد، نعمت و راحتی، مانع رشد آنهاست و به شایستگی لازم نمی رسند و آن آخرتی را که مد نظر دارند، فراهم نمی شود. هستند و بوده اند و خواهند بود مومنانی که آنقدر روحشان صیقل داده شده و آمادگی لازم را بدست آورده اند که هیچ نعمت و آسایشی آنها را از انجام اعمال صالحی که باعث رسیدنشان به خشنودی خدا میشود، باز نمی دارد. بنابراین اگر طالب آخرت هستیم، خود را مانند برگ روی آب به خدا بسپاریم و هر آنچه شد راضی باشیم تا هدف مطلوب بدست قدرتمند پروردگار حاصل شود. و سختیها و گرفتاریها، ما را از مسیر منحرف نکند و در ابهامات گم نشویم، بلکه از سختیها پلکانی بسازیم برای رشد. شاید آنقدر رشد کنیم که قبل از مرگ، روزی برسد و تمام روزهای قبل را پاک کند.