🌺 حرکات امامان علیهم السلام برای تشکیل حکومت اسلامی. انسان ۲۵۰ ساله 🌺 ادامهء دوران امام محمد باقر علیه السلام ( ۴ ) روز گذشته خواندیم هشام دستور قتل مردی را از اهل مدین داد که مردم شهر را هوشیار کرد که به امام باقر و یارانشان یاری رسانند. 👈 اما موضع امام: امام از پیکار رویاروی اجتناب ورزیده و دست به شمشیر نمی برند. و دستهایی را هم که قبضهء شمشیر را می فشرند، آرام کرده و به موقعیت شناسی وا می‌دارند. برادرشان زید را که در تنگنای غلیان احساسات، رخصت قیام می خواهد، به آرامش دعوت می‌کنند. بیشترین تکیه امام باقر بر فعالیت‌های فکری و فرهنگی بود و تقیه سیاسی. ایشان برای آرام دل یارانشان و نوید آیندهء دلخواه، آرمان بزرگ شیعی را برای آنان مطرح می فرمود و ایجاد نظام اسلامی و حکومت علوی را بشارت می داد. بشارت آینده ای که دور نیست. 👈 یکی از نمونه های این بشارتها را اینطور نقل کرده اند: خانهء امام باقر از دوستدارانشان پر بود. پیرمردی وارد شد و پس از عرض ادب و ارادت به پسر رسول خدا عرض کرد: من امر و نهی شما را پذیرنده ام و انتظار می کشم که زمان پیروزی شما کی فرا خواهد رسید. اکنون آیا برای من امیدی دارید؟ امام او را کنار خود نشانید و فرمود: از پدرم علی بن الحسین هم همین سوال را پرسیدند. پدرم فرمود: اگر در این انتظار بمیری، بر پیامبر و بر علی و بر حسن و حسین و علی بن الحسین وارد خواهی شد و دلت خنک و جانت کامیاب و چشمت روشن خواهد شد و همراه گزاره نویسان خداوند در آغوش آسایش و گشایش جای خواهی گرفت. و اگر زنده بمانی در همین جهان، روزگاری را خواهی دید که چشمت روشن شود و با ما و در کنار ما برترین جایگاه را خواهی پیمود. پیرمرد می رفت و امام به او می نگریست و می فرمود: هر که می خواهد به مردی از اهل بهشت بنگرد، به این مرد نگاه کند. بحارالانوار، ج ۴۶، ص۳۶۱. 👈 ابوحمزه ثمالی می گوید: از امام باقر شنیدم که فرمود: خداوند تشکیل حکومت علوی را سال ۷۰ معین کرده بود. چون حسین کشته شد، خداوند بر خاکیان خشم گرفت و آن سال را تا ۱۴۰ به تاخیر انداخت. ما این موعد را به دوستان نزدیک گفتیم و آنها آنرا افشا کردند و پردهء استتار گشوده شد. پس از آن خدا دیگر موعدی معین نساخت. ( اگر هم فرموده، امامان آنرا به کسی نگفته اند). الکافی، ج۱، ص۳۶۸. 💚 ۱۹ سال امامت امام باقر، همه تلاش است و مبارزه و عبور از سنگلاخی صعب العبور. و سرانجام، دستگاه اموی تصمیم به حذف ایشان گرفت. تصور کرد که با به شهادت رساندن امام باقر، نفس راحتی کشیده و به گرفتاریهای داخلی و مرزها خواهد رسید، اما با تدبیری از امام مواجه شد که برای بعد از شهادت خود اندیشیده بود. امام به فرزندشان امام صادق دستور دادند بخشی از دارائی مرا بمدت ۱۰ سال صرف عزاداری و گریستن بر من کن. مکان و زمان عزاداری را هم تعیین فرمود. صحرای منا در موسم حج. اگر پیامی بود که باید به همهء جهان اسلام می رسید، فرصتی از این مناسب تر نبود. و چرا صحرای منا؟ چون حاجی در بازگشت از سفر عرفات، ۳ شب آنجا اتراق می کند و این فرصت زیادی است. پس بطور طبیعی همهء حاضران، گذرشان به مجلس عزایی که ۳ شبانه روز برپاست می افتد. کم کم همه پرسیدند: مگر مرگ او طبیعی نبوده؟ چه کسی او را کشته؟ او را مسموم کرده اند؟ چرا؟ آیا خطری برای خلیفه بوده؟ و دهها استفهام و ابهام و پرسش، و پاسخ صاحبان عزا که در انبوه جمعیت پراکنده اند. یک شبکهء تبلیغاتی عظیم در آن روزگار. و اینست نقشهء موفق امام باقر و جهاد پس از شهادتشان.