بسم الله الرحمن الرحیم مقام پيامبر(ص)، مقام انسان الكل است، مقام جوهره انسانيت است. انسان اگر به همه ابعاد ممكنة وجودِ خود معرفت پيدا کرد و خواست همه منزل هايي را كه بايد طي كند، بپيمايد، و همه قوّه هايش به فعليت برسد، و همه مدارج ممكنه را به دست آورد، اين انسان، قبلة جان خود را رسول خدا(ص) و آل او(ع) مي بيند. مقام پيامبر (ص) اصل هر انسان و مقصد هر انساني است. در واقع اصل هر انسان، فطرت هر انسان است، فطرت هر انسان، مقام عهد اَلَسْت است، مقام عهد الست، مقامي است كه انسان، آزاد از همة غفلت ها، با خدا روبه رو شده و شنيد و ديد كه حق از جان او مي پرسد: «اَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ؟»(12) آيا من پروردگار شما نيستم؟ با تمام وجود، همه به عنوان يک حقيقت واحد گفتند: آري! مي بينيم که چنين است. «قَالُوا بَلَي شَهِدْنَا» يعني؛ نه تنها مي دانيم تو ربّ ما هستي، بلكه مي بينيم كه ربّ ما هستي، هم «بَلي»