✨ وصف مومن ✨ 👈 خلاف کافر، مومن است. 🌹وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هُمْ أَشَدُّ مِنْهُم بَطْشًا فَنَقَّبُوا فِي الْبِلَادِ هَلْ مِن مَّحِيصٍ. چه بسیار اقوامى را که پیش از آنها (پیش از اقوام گنهکار دیگر ) هلاک کردیم، اقوامى که از آنان قویتر بودند و شهرها را گشودند. آیا راه فرارى (از عذاب الهی) وجود دارد؟ ۳۶ ق. تفسیر: در این آیه، هشدار مى دهد که سَرى به تاریخ گذشتگان بزنید، و آثار آنها را در تاریخ و در زمین بنگرید و مطالعه کنید و ببینید خداوند با اقوام سرکشى که پیش از آنها بودند چه کرده است؟ 👈 سپس می فرماید: 🌹إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَذِكْرَىٰ لِمَن كَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِيدٌ. در این (مطالعه و پندگیری از گذشتگان)، تذکرى است براى آن کسیکه عقل دارد، یا گوش دل فرا دهد در حالیکه حضور (قلب) داشته باشد. ۳۷ ق. 🌸 امام موسى بن جعفر در تفسیر همین آیه، فرموده اند: منظور از قلب، عقل است. اصول کافی، ج۱، حدیث ۱۱. 👈 👈 👈 در آیهء مذکور نکتهء بسیار مهمی وجود دارد: 👈 أَلْقَى السَّمْعَ (گوش را افکند) کنایه از گوش دادن با نهایت دقت است، شبیه تعبیرى که در فارسى داریم: گوش ما با شماست، یعنى به خوبى به سخنانت گوش مى دهیم. شَهِید، در اینجا به معنى کسى است که حضور قلب دارد، و با دقت، مطالب را پى گیرى مى کند. پس، مفهوم آیه اینست 👇 دو گروه مى توانند از مواعظ و آیات کلام الله، پند و اندرز گیرند، نخست، آنها که داراى ذکاوت و عقل و هوشند، و خود مستقلاً مى توانند مسائل را تحلیل کنند، و دیگر کسانیکه در این حد نیستند، اما مى توانند مستمع خوبى براى آنها که می دانند باشند، و با حضور قلب به سخنان آنها گوش فرا دهند، و حقایق را از طریق ارشاد و راهنمائى آنها فراگیرند. (دقت کنیم). ✅ اگر هنوز رأی نداده اید، در انتخاب اصلح دقت فرمائید. 🌸 حضرت امیرالمومنین در صد و هفتاد و ششمین کلمات قصار، در بارهء انتخاب اصلح فرموده اند: آلَةُ الرِّيَاسَةِ سَعَةُ الصَّدْرِ. شکیبایی و وسعت نظر، لازمهء ریاست است. 👈 و این روزها بخوبی دیدیم چه کسانی از سعهء صدر لازم برخوردار نیستند!!! 🌸 امام صادق در بیان معیار انتخاب اصلح فرموده اند: الْحُكْمُ مَا حَكَمَ بِهِ أَعْدَلُهُمَا وَ أَفْقَهُهُمَا وَ أَصْدَقُهُمَا فِي الْحَدِيثِ وَ أَوْرَعُهُمَا وَ لَا يَلْتَفِتْ إِلَى مَا يَحْكُمُ بِهِ الْآخَرُ. چنین شخصی باید عادل‌تر و فقيه‏‌تر و راستگوتر و با تقوى‏‌تر باشد. اصول کافی، ج۱، ص۶۸.