تأمین بشود و سازمان‌دهی بشود که الان این اتّفاق افتاده. ولی این امرِ درستی است که بعضاً در کمیسیون‌های زیرساختی یا در کمیسیون‌های صنعتی، تولیدی یا سیاست خارجی و امنیّت ملّی ممکن است درخواست‌کنندگان یا افرادی که می‌خواهند بروند بیشتر باشند؛ این اشکال همیشه بوده و وجود دارد که براساس همان دستور‌العمل سازمان‌دهی می‌شود.  رهبر انقلاب در دیدار اخیر با نمایندگان، یک بار دیگر از قانون «اقدام راهبردی» نام بردند و آن را مجدّداً تأیید کردند. لطفاً درباره‌ی چگونگی، چرایی و اثرات این قانون یک مقدار توضیح بفرمایید، زیرا در مجلس قبل و دوره‌ی شما بود که این قانون طرّاحی و تصویب شد.  بله، یک توضیح دقیق می‌دهم.‌ اوّلاً در شورای عالی امنیّت ملّی چند جلسه ‌در رابطه با مسائل مربوط به برجام و مسائل هسته‌ای صحبت شد و این شورا یک مصوّبه‌ای داشت که این مصوّبه چند بند داشت؛ بند هفتم آن مصوّبه این بود که مجلس شورای اسلامی قانونی را در حوز‌ه‌ی مسائل هسته‌ای تصویب بکند که به همان تعبیر رهبر انقلاب، دست دولت را در این زمینه پُر کند تا در میز مذاکرات و بحث‌هایی که دارند، بتوانند با قدرت بیشتری پیش بروند. شما نگاه کنید، همین الان هیئت‌هایی که می‌آیند در همین نشست‌های پنج به علاوه‌ی یک و چندجانبه صحبت می‌کنند، موضوعات که به جای مشخّصی می‌رسد، آن‌ها می‌گویند این مصوّبه‌ی کنگره‌ی ما است، ما اختیار نداریم خلاف مصوّبه‌ی کنگره عمل کنیم، نمی‌توانیم تغییر بدهیم، در اختیار ما نیست، ما اینجا به شما قول هم نمی‌توانیم بدهیم که آیا کنگره این را بپذیرد یا نپذیرد. خب این یک فرصتی است برای طرف مقابل و همه‌ی دنیا از این استفاده می‌کنند. در حقیقت، قانون «اقدام راهبردی» همین ریل‌گذاری را کرد و دست مذاکره‌کنندگان را پُر کرد. این جنبه‌ی عمومی بحث بود؛ ولی به صورت خاص، اگر شما یادتان باشد، در دوره‌ی قبلی که ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا برنده شد و آمد دولت را به دست گرفت، از برجام خارج شد. خب عکس‌العمل دولت ما در آن مقطع چه بود؟ همان لحظه‌‌ی اوّل خارج نشد، یک هفته فرصت داد، گفت بعد از یک هفته تصمیم می‌گیریم و اعلام می‌کنیم. خب یک هفته بعد دیدیم تصمیم نگرفت، دو هفته بعد هم تصمیم نگرفت، دو ماه بعد هم تصمیم نگرفت؛ یعنی آمریکا یک‌طرفه از برجام خارج شد و به هیچ تعهّد خودش عمل نکرد، در‌حالی‌که ما همه‌ی تعهّدات خودمان را اجرا کرده بودیم؛ لذا دولت در یک وضع انفعالی به سر میبرد. این قانون که در نُه بند تصویب شد، وظایفی را برای دولت مشخّص کرد؛ مشخّص کرد که اگر آن‌ها برنگردند، ما پروتکل‌های الحاقی را که داوطلبانه اجرا کرده بودیم اجرا نمی‌کنیم. ضوابطی گذاشتیم که در نُه بند، مرحله‌به‌مرحله مشخّص شد و دولت مکلّف شد این‌ها را اجرا کند و اجرا کرد و شما دیدید که هم دولت از انفعال بیرون آمد، هم اینکه بقیّه‌ی کشورها در رابطه با بحث هسته‌ای و برجام پای کار آمدند و اصلاً از حالت انفعال به حالت فعّال برگشتیم و مسیر کار خودمان را انجام دادیم. آن زمان هم یک بحث‌هایی می‌شد؛ می‌گفتند که اگر از پروتکل الحاقی بیرون بیاییم، فردا جنگ می‌شود، فردا فلان اتّفاق می‌افتد! خب دیدید که هیچ کدام از این اتّفاقات نیفتاد؛ این‌ها تحلیل‌های غلط و اطّلاعات ناقصی بود که داده می‌شد. همه‌ی این‌ها برای ما تولیدِ قدرت کرد، همه‌ی این‌ها به ما فرصت‌های جدیدی داد که ما نمونه‌های آن را دیدیم. لذا همان‌طور که رهبر انقلاب باز هم تأکید فرمودند، قانون «اقدام راهبردی» واقعاً یک قانون اساسی و یک قانون قدرتمند است که دست دولت را برای مذاکرات پُر کرده. طبیعتاً همین الان هم اگر بنایی بر گفت‌وگو  باشد، مطمئن باشید که ما با قدرت بیشتر این کار را انجام می‌دهیم. البتّه ما بارها گفته‌ایم که ما برای مذاکر‌ه‌ای که منجر به انتفاع اقتصادی ملّت ایران بشود کاملاً آماده‌ایم، این کار را انجام می‌دهیم و این قانون دارد کمک می‌کند که در مذاکرات، انتفاع اقتصادی و بهره‌مندی اقتصادی به طور کامل برای کشور و مردم ما فراهم بشود.  آقای قالیباف! در آن دیدار، حضرت آقا باز هم درباره‌ی ورود مجلس به مسائل بین‌المللی صحبت کردند و فرمودند که مجلس و نمایندگان مجلس می‌توانند در مسائل بین‌المللی و در زمینه‌ی دیپلماسی فعّال باشند؛ می‌خواهم یک مقدار در مورد این موضوع صحبت بکنید. به‌خصوص، شما اخیراً سفری به روسیه داشتید و با مقامات ارشد روسیه دیدارهایی داشتید؛ در مورد این دیپلماسی پارلمانی و اثری که مجلس و نمایندگان مجلس می‌توانند در این زمینه داشته باشند، یک مقداری توضیح بفرمایید.