ولايت: ولايت به معني نزديکي است و وقتي گفته مي شود انساني به مقام ولايت رسيده به اين معني است که توانسته در مقام قرب الهي قرار گيرد. اين مقام با توجه به اين که مقام اصلي انسان حقيقت مجردي است که از ملائکه هم بالاتر است، با زُدودن جنبه هاي بشري و بدني براي هرکس حاصل مي شود. لذا فرموده اند راه ولايت در هيچ زماني بسته نيست حتي زماني که نبوت به انتها مي رسد و ديگر براي بشر پيامبري فرستاده نمي شود. قرآن در راستاي دعوت انسان ها به مقام قرب و ولايت مي فرمايد: «فَمَن كَانَ يَرْجُو لِقَاء رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا»(8) هر کس مي خواهد به لقاء پروردگارش نائل آيد بايد به اعمال صالح مبادرت ورزد و در آن راستا به احدي جز خدا نظر نداشته باشد. از آنجايي که تا وليّ خدا به مقام ولايت يا قرب نرسد شايسته ی شنيدن سخن خدا جهت ابلاغ به مردم نمي شود گفته مي شود ولايت، باطن نبوت است