هدایت شده از آیات الهی
⚫ منافق ⚫ 🌹🌹 يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا... اى کسانیکه ایمان آورده اید! کافران را به جاى مؤمنان، ولىّ و تکیه گاه خود انتخاب نکنید. آیا مى خواهید (با این عمل) دلیل آشکارى بر ضد خود در پیشگاه خدا قرار دهید؟! ۱۴۴ نساء. تفسیر: تکیه گاه قرار دادن کافران، یک جرم، قانون شکنى آشکار و شرک به خداوند است و با توجه به قانون عدالت پروردگار، موجب استحقاق مجازات شدیدى است لذا به دنبال آن مى فرماید: آیا مى خواهید دلیل روشنى بر ضد خود در پیشگاه پروردگار درست کنید؟! 👈 در آیهء بعد، این دسته از مسلمانان را منافق معرفی کرده و می فرماید: 🌹 إِنَّ الْمُنَافِقِينَ فِي الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَلَن تَجِدَ لَهُمْ نَصِيرًا. منافقان در پایین ترین درکات (و طبقات) دوزخ قرار دارند. و هرگز یاورى براى آنها نخواهى یافت. (بنابراین، از طرح دوستى با دشمنان خدا، که نشانهء نفاق است، بپرهیزید). ۱۴۵ نساء. ■ 👈 از این آیه به خوبى استفاده مى شود از نظر اسلام، نفاق بدترین انواع کفر، و منافقان دورترین مردم از خدا هستند و به همین دلیل، جایگاه آنها بدترین و پست ترین نقطهء دوزخ است. زیرا خطراتى که از ناحیهء منافقان به جوامع انسانى مى رسد، با هیچ خطرى قابل مقایسه نیست. ■ آنان در سایهء اظهار ایمان، مصونیتی برای خود فراهم می کنند که در پناه این مصونیت، امنیت جامعهء اسلامی و مومنین را بر هم میزنند. 👈 سپس خداوند منان، و لطیف و مهربان، می فرماید حتى این افراد فوق العاده آلوده هم، راه بازگشت بسوى خدا و اصلاح موقعیت خویشتن را دارند: 🌹 إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَاعْتَصَمُوا بِاللَّهِ وَأَخْلَصُوا دِينَهُمْ لِلَّهِ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الْمُؤْمِنِينَ ۖ وَسَوْفَ يُؤْتِ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ أَجْرًا عَظِيمًا. مگر کسانیکه توبه کنند، و اصلاح (و جبران) نمایند و به خدا تمسک جویند، و دین خود را براى خدا خالص کنند. آنها با مؤمنان خواهند بود. و خداوند به افراد با ایمان، پاداش عظیمى خواهد داد. ۱۴۶ نساء. 🍃 اینکه فرموده اینها همراه مؤمنان خواهند بود (فَأُولئِکَ مَعَ الْمُؤْمِنینَ)، یعنی مقام مؤمنان ثابت قدم از آنها برتر و بالاتر است، آنها اصلند و اینها فرع، و از پرتو وجود مؤمنان راستین نور و صفائى مى یابند. 🍃 و مطاب دوم اینکه، سرنوشت منافقان را بطور مشخص بیان کرده و پائین ترین مرحلهء دوزخ شمرده است، در حالیکه دربارهء مؤمنان به اجر عظیم که هیچگونه حد و مرزى در آن نیست و وابسته به عظمت لطف پروردگار است، اکتفا شده. یعنی به آن مقدار که در ذهن بگنجد.