🔰 از شکست فشار حداکثری تا گفت‌وگو با شرایط ایران 👤 #نوید_شفیعی 🔸با وجود آنکه مذاکره با آمریکا از سوی برخی جریان‌ها با شعار رفع تحریم‌ها و بهبود معیشت مطرح می‌شود، تجربه سال‌های گذشته نشان‌ داده این گفت‌وگوها همواره ابزاری برای تحمیل اراده سلطه‌جویانه آمریکا و کسب امتیاز از ایران بوده‌اند. شکست سیاست فشار حداکثری واشنگتن، عقب‌نشینی از تهدیدات نظامی و نهایتاً بازگشت به میز مذاکره، آن هم تحت شرایط ایران، بار دیگر اثبات کرد که راهبرد مقاومت فعال و تکیه بر ظرفیت‌های داخلی، بیش از «اعتماد به لبخندهای سیاسی» می‌تواند کشور را به پیش ببرد. 🔸مذاکره با آمریکا، اگرچه در ظاهر با شعار رفع تحریمها و تأمین منافع ّملت صورت می‌گیرد، اما در باطن، همواره ابزاری برای فشار، نفوذ و تحمیل اراده نظام سلطه استکباری آمریکا و غرب به ایران بوده است. تجربه تاریخی ملت ایران از رفتار دوگانه و عهدشکنی مستمر مقامات آمریکایی، به‌ویژه پس از توافق نافرجام برجام، اثبات کرده که اعتماد به آمریکا، نه تنها دستاوردی برای کشور به همراه نداشته، بلکه زمینه‌ساز افزایش فشارها و گستاخی‌های بیشتر دشمن شده است. 🔸مسبوق به ســابقه بوده است که برخی با اعتقاد به اینکه تنها راه تنفس کشور آمریکاست و معتقد بودند «تحریم باید از بین برود تا مشـکل آب خوردن مردم حل شود» کشور را به انزوا کشانده و روابط با دیگر کشورها را نادیده گرفتند. روابطی که در دولت شهید رئیسی تقویت شد و کشور را از ورطه عاشقی یکطرفه‌ای که به غرب و آمریکا شده بود خارج کرد. 🔸مذاکره با آمریکا صرفا یکی از ابزارهای دیپلماسی وزارت خارجه و سیاست خارجی ایران است؛ نه راه‌حل نهائی و نه ضامن قطعی موفقیت. تجربه سالهای اخیر نشان داده که اتکا صرف به مذاکرات، بهویژه با طرفی مانند ایالات متحده که سابقه‌ای طولانی در عهدشکنی و رفتارهای غیرقابل پیشبینی دارد، میتواند آسیب‌های جدی به منافع ملی وارد کند. واقعیت این است که آمریکا در بسیاری از توافقنامه‌های بین‌المللی، از برجام گرفته تا پیمان های اقلیمی و امنیتی، بدون هزینه سیاسی جدی از تعهدات خود خارج شده و عملا نشان داده که پایبندی به توافق جز در شرایطی که منافع یکجانبه‌اش تأمین شود، جایی در دکترین سیاست خارجی‌اش ندارد. 🔸دیپلماسـی باید فعال، چند‌مسیره و مبتنی بر عزت و استقلال باشد. وابسته ماندن به نتیجه مذاکرات با کشوری که خود را فراتر از قواعد بین‌المللی میبیند، نه تدبیر اسـت و نه عقلانیت راهبردی. از همین‌رو، دولت چهاردهم باید به مذاکرات صرفا به‌عنوان یکی از گزینه‌های ممکـن در میان مجموعه راه‌حل‌های مدیریت کشور بنگرد؛ نه به‌عنوان تنها مسیر یا راهکار اصلی حل مشکلات. 🔸ایران با اعتماد به ظرفیت‌های داخلی خود و با تکیه بر مقاومت فعال، توانسته است شرایط را به‌گونه‌ای مدیریت کند که آمریکا را مجبور به عقب‌نشینی و پذیرش شرایط ایران برای مذاکره کند. این موفقیت نشان‌دهنده قدرت ایران در حفظ عزت و منافع ملی است و اثبات می‌کند که مسیر پیشرفت کشور نه از طریق اعتماد به قدرت‌های خارجی، بلکه از طریق تقویت توانمندی‌های داخلی و روابط منطقه‌ای است. 🔸در نتیجه، مذاکرات با آمریکا تنها یکی از ابزارهای دیپلماسی ایران است و نباید به‌عنوان تنها راه‌حل برای حل مشکلات کشور در نظر گرفته شود. ایران باید با حفظ خطوط قرمز خود و توجه به منافع ملی، راه‌های دیگری را برای گسترش و تقویت همکاری‌های اقتصادی و سیاسی دنبال کند تا از وابستگی به مذاکرات بیش از پیش فاصله بگیرد و مسیر رشد و توسعه پایدار خود را طی کند. #سرویس_سیاسی https://kayhan.ir/001ILf @Kayhan_online