مروری دیگر بر ویژگی‌های #سفیانی 6️⃣ سفیانی آخرین مُهره یهود است: ▫️«إِنْ عُدْتُمْ بِالسُّفْيَانِيِّ عُدْنَا بِالْقَائِم‏»[8] 7️⃣ سفیانی هم‌پیمان حکومت عربستان قبل از ظهور است: ▫️«فَيَبْتَدِرُ الْحَسَنِيُّ إِلَى الْخُرُوجِ فَيَثِبُ عَلَيْهِ أَهْلُ مَكَّةَ فَيَقْتُلُونَهُ وَ يَبْعَثُونَ بِرَأْسِهِ إِلَى الشَّامِيِّ...يَبْعَثُ الشَّامِيُّ عِنْدَ ذَلِكَ جَيْشاً إِلَى الْمَدِينَة»[9] ▪️حکومت عربستان، نفس زکیه که از سادات است را به شهادت می‌رساند[10] 8️⃣ سفیانی فریاد انتقام سر می‌دهد: ▫️«السُّفْيَانِيّ...يَقُولُ يَا رَبِّ ثَأْرِي ثَأْرِي»[11] 9️⃣ کینه و حقد سفیانی، نسبت به شیعیان بارز است: ▫️«السُّفْيَانِيّ...حَنَقَهُ وَ شَرَهَهُ إِنَّمَا هِيَ عَلَى شِيعَتِنَا»[12] 🔟 هم و غَم سفیانی بعد سوریه، حمله به عراق است: ▪️«السُّفْيَانِيُّ...لَا يَكُونُ لَهُ هِمَّةٌ إِلَّا الْإِقْبَالَ نَحْوَ الْعِرَاق»[13] 1️⃣1️⃣ سپس سفیانی عزم حمله به ایران را خواهد داشت در حالیکه ایرانیان مهیای ظهور می‌شوند: ▫️«تُقبِلُ خَيلُ السُّفيانِيِّ في طَلَبِ أهلِ خُراسانَ فَيَقتُلونَ شيعَةَ آلِ مُحَمَّدٍ بِالكوفَةِ ثُمَّ يَخرُجُ أهلُ خُراسانَ في طَلَبِ المَهدِيِّ»[14] 2️⃣1️⃣ ایرانیان، در آستانه ظهور شکست سختی را بر لشکر سفیانی موردحمایت غربی ها وارد می‌کنند: ▫️«إذا خَرَجَت خَيلُ السُّفيانِيِّ إلَى الكوفَةِ بَعَثَ في طَلَبِ أهلِ خُراسانَ و يَخرُجُ أهلُ خُراسانَ في طَلَبِ المَهدِيِّ فَيَلتَقي هُوَ وَالهاشِمِيُّ بِراياتٍ سودٍ عَلى‏ مُقَدِّمَتِهِ شُعَيبُ بنُ صالِحٍ فَيَلتَقي هُوَ وأَصحابُ السُّفيانِيِّ بِبابِ إصطَخرَ فَتَكونُ بَينَهُم مَلحَمَةٌ عَظيمَةٌ فَتَظهَرُ الرّاياتُ السّودُ و تَهرُبُ خَيلُ السُّفيانِيِّ فَعِندَ ذلِكَ يَتَمَنَّى النّاسُ المَهدِيَّ ويَطلُبونَهُ»[15] ▪️بعد از شکست سفیانی توسط ایرانیان، مردم در تمنای حضرت مهدی لحظه‌شماری می‌کنند: ▫️«إذا هَزَمَتِ الرّایاتُ السّودُ خَیلَ السُّفیانِی...تَمَنَّى النّاس المَهدِی فَیطلُبونَه‏»[16] ▪️و بعد از ظهور، لشکر اعزامی از ایران که اصحاب قائم نیز در میان آنان حضور دارند، با امام مهدی بیعت خواهند کرد: ▫️«رَایاتٌ مِنْ قِبَلِ خُرَاسَانَ...وَ مَعَهُمْ نَفَرٌ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِم[17]؛ فَإِذَا ظَهَرَ الْمَهْدِی بَعَثَ إِلَیهِ بِالْبَیعَة»[18] ✅ پی‌نوشت: 6. شیخ طوسی، الغیبة، ص۴۶۳. 7. شیخ طوسی، الغیبة، ص۴۶۳. 8. قمی، تفسیر القمی، ج۲، ص۱۴. 9. کلینی، الکافی، ج۷، ص۲۲۵. 10. آیتی، تاملی در نشانه‌های ظهور، ص۲۳۴. 11. صدوق، کمال الدین، ج۲، ص۶۵۱. 12. نعمانی، الغیبة، ص۳۰۰. 13. نعمانی، الغیبة، ص۲۸۰. 14. نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۸، ص۲۸۹. 15. سیوطی، العرف الوردی، ص۱۲۵. 16. کنز العمّال، ج۱۴، ص۵۹۰. 17. نعمانی، الغیبة، ص۲۸۰. 18. شیخ طوسی، الغیبة، ص۴۵۲. @jahadetabeen8