⚫ در کربلا چه گذشت؟ ⚫ ( ۵ ) 👈 ادامهء شرح واقعهء عاشورا. 🕌 قرار شد امروز ادامهء سخنان امام حسن مجتبی را بخوانیم در خصوص صلح با معاویه. به نقل از علامه مجلسی در بحارالانوار، امام حسن در اینباره چنین فرموده اند: 👈 در شگفتم از مردمى که نه دین دارند و نه شرم و حیا. واى بر شما! معاویه به هیچیک از وعده‏ هایى که در برابر کشتن من به شما داده، وفا نخواهد کرد. اگر من با معاویه بیعت کنم، وظایف شخصى خود را بهتر از امروز مى توانم انجام بدهم، ولى اگر کار بدست معاویه بیفتد، نخواهد گذاشت آیین جدم پیامبر را درجامعه اجرا کنم. به خدا سوگند (اگر بعلت سستى و بی وفایى شما) ناگزیر شوم زمامدارى مسلمانان را به معاویه واگذار کنم، یقین بدانید زیر پرچم حکومت بنى امیه هرگز روى خوش و شادمانى نخواهید دید و گرفتار انواع اذیتها و آزارها خواهید شد. هم اکنون گویى به چشم خود مى‏ بینم که فردا فرزندان شما بر در خانهء فرزندان آنها ایستاده و درخواست آب و نان خواهند کرد، آب و نانى که متعلق به فرزندان شما بوده و خداوند آنرا براى فرزندان شما قرار داده است، ولى بنى امیه آنها را از در خانهء خود رانده و از حق خود محروم خواهند ساخت. 💚 آنگاه امام افزودند: اگر یارانى داشتم که در جنگ با دشمنان خدا با من همکارى مى‏ کردند، هرگز خلافت را به معاویه واگذار نمى‏ کردم، زیرا خلافت، بر بنى امیه حرام است. ⚫ اما مردم فریادها و تذکرات امام حسن را در بارهء انتخاب غلطشان نمی شنیدند. امام هم صلاح را در صبر و گذر زمان دید تا عملا، ناکارآمدی و نابخردی منتخب مردم، گریبانشان را بگیرد بلکه متوجه اشتباه خود بشوند لذا مجبور شد، صلحنامه را امضا کند. 👈 زمان، گذشت و امام همچنان در بارهء معاویه به مردم تذکر میدادند ولی کسی گوشش به حرف حق شنوا نبود. تا اینکه امام حسن را به شهادت رساندند. پس از ایشان امام حسین مجبور بود طبق صلحنامه عمل کند. چون از زمان دهسالهء صلحنامه، مدتی باقی مانده بود و مردم هم همچنان در خواب غفلت بودند. امام حسین همچنان در محافل بر علیه معاویه و دستگاه اموی سخنرانی و روشنگری میکردند. تا اینکه معاویه مُرد و قبل از مرگ، یزید را بجای خود نشاند. جانشینی یزید، برخلاف صلحنامه بود و این یعنی نقض صلحنامه. ولی همچنان مردم، بر انتخاب خود پایبند بوده و سکوت کردند و فریادهای امام حسین را هم نشنیدند. 👈 مفاد صلحنامهء حضرت امام حسن مجتبی با معاویه: در کتاب صلح امام حسن به تألیف شیخ راضی آل یاسین و ترجمهء حضرت آیت الله امام خامنه ای، آن بخش از مفاد صلحنامه که در دسترس است اینطور بیان شده: 💚 کل صلحنامه بدست حضرت حسن علیه السلام نوشته شده است. ماده‌ ۱) حکومت به معاویه واگذار می‌شود به این شرط که به کتاب خدا و سنت پیامبر و سیرهء خلفای شایسته عمل کند. ماده‌ ۲) پس از معاویه، حکومت متعلق به حسن است. و اگر برای او حادثه ای پیش آید، متعلق به حسین. و معاویه حق ندارد کسی را به جانشینی خود انتخاب کند. ماده‌ء ۳) معاویه باید ناسزا به اميرالمؤمنين و لعنت به او را در نمازها ترک کند و علی را جز به نیکی یاد نکند. ماده‌ ۴) بیت المال کوفه که موجودی آن پنج میلیون درهم است، مستثنی است و تسلیم حکومت شامل آن نمی‌شود و معاویه باید هرسال دو میلیون درهم برای حسین بفرستد و بنی هاشم را از بخششها و هدیه ها، بر بنی امیه امتیاز دهد و یک میلیون درهم در میان بازماندگانی که در کنار اميرالمؤمنين در جنگهای جمل و صفین کشته شده اند تقسیم کند و اینها همه باید از محل خراج دارابجرد تادیه شود. 👈 دارابجرد یعنی شهر داراب. شهری بوده در فارس. ماده‌ ۵) مردم در هر گوشه از زمین‌های خدا، شام یا عراق یا یمن و یا حجاز، باید در امن و امان باشند و سیاه پوست و سرخ پوست از امنیت برخوردار باشند و معاویه باید لغزشهای آنانرا نادیده بگیرد و هیچکس را بر خطاهای گذشته اش مؤاخذه نکند و مردم عراق را به کینه های گذشته نگیرد. اصحاب علی در هر نقطه ای که هستند در امن و امان باشند و کسی از شیعیان علی مورد آزار واقع نشود و یاران علی بر جان و مال و ناموس و فرزندانشان بیمناک نباشند و کسی ایشان را تعقیب نکند و صدمه ای بر آنان وارد نسازد. و حق هر حقدار به او برسد و هرآنچه در دست اصحاب علی است از آنان بازگرفته نشود. به قصد جان حسن بن علی و برادرش حسین و هیچیک از اهل بیت رسول خدا توطئه ای در نهان و آشکار چیده نشود و در هیچیک از آفاق عالم اسلام، ارعاب و تهدیدی نسبت به آنان انجام نگیرد. سپس معاویه این قیود و شروط امام حسن را پذیرفت و در پایان قرارداد با نام خداوند، عهد بست که به مواد قرارداد عمل می‌کند. ⚫️ اما او به هیچیک از مفاد عهدنامه عمل نکرد. و جنایات بزرگی در حق اهل بیت و شیعیان آنها روا داشت. إن شاءالله در زمان مقتضی خواهیم خواند.