امام حسین(ع) شهید عشق الهی امام حسین(ع) بنده ای است که عاشق لقای خداست و خدا هم چنین بنده ای را دوست دارد. این حُب دوطرفه است. همان طور که در قرآن هم آمده است «یُحِبُّهُمْ وَیُحِبُّونَهُ»؛ هم خداوند بندگان شایسته اش را دوست دارد و هم بندگان شایسته خدا را دوست دارند. در حدیثی قدسی نقل شده است که: «هرکس مرا طلب می کند می یابد مرا، و کسیکه مرا یافت می شناسد مرا، و کسی که مرا دوست داشت، عاشقم می شود و کسی که عاشق من می شود، من عاشق او می شوم و کسی که من عاشق او شوم، او را می کشم و کسی که من او را بکشم، خون بهایش بر من واجب است، پس خون بهای او من هستم.» امام حسین(ع) شهید حب خدا و کشته عشق الهی است و خونخواه او خداست. ازاین رو طبق یک تفسیر و برداشت به آن حضرت ثارا… می گویند. این محبت نتیجه و لازمه معرفت است. هرکس معرفتش بیشتر باشد محبتش بیشتر است. و چون خداشناسی اولیای خدا همچون سید الشهدا بسی بیش از دیگران است و قابل مقایسه با خداشناسی دیگران نیست، محبت آنها به خدا نیز در اوج است این درجه از محبت است که آن حماسه و ایثار را می آفریند و برای چنین عاشقی، جانبازی و در خون غلطیدن، عشقبازی با محبوب است و از اینجاست که شهادت احلی من العسل می شود. #شهید_عشق_الهی https://eitaa.com/dreshkevari