سلام اگر قصد مطالعه در طب سنتی یا اسلامی را دارید باید بگویم متاسفانه راه تحصیل رسمی و دریافت مجوز برای غیرپزشکان مسدود است. دانشکده های طب سنتی فقط پزشکان را پذیرش می کنند. مدرک دوره های آموزشی که توسط مراکز مختلف دانشگاهی و حوزوی برگزار می شود نیز فعلا در داخل کشور اعتبار ندارد. بنده توصیه ام برای افرادی که تمایل به یادگیری مباحث طب سنتی و طب اسلامی را دارند این است که اولا درسنامه تهیه شده توسط ما را مطالعه کنند. کتاب مروری بر طب ایرانی اسلامی انتشارات سفیر اردهال این کتاب بسیار کامل و کاربردی است و شما را در مباحث پایه مثل مزاج شناسی و اصول حفظ سلامت و تغذیه سالم راه می اندازد. و اما به غیر پزشکان توصیه اکید می کنیم وارد بحث درمان بیماریهای مزمن و صعب العلاج نشوند مگر این که بر مباحث پزشکی امروز هم مسلط باشند. اگر خواستید جلوتر بروید باید پزشکی رایج را هم بخوانید. در مورد بیماری که یک کیسه دارو مصرف می کند و تعدادی عکس و آزمایش دارد چگونه متوجه می شوید که کدام داروها غیر ضروری است و کدام را نباید قطع کند؟ چگونه پی می برید که شرایط اورژانسی است و باید بستری یا جراحی شود یا این اوضاع تحت کنترل است و فرصت برای درمانهای سنتی وجود دارد؟ همه می دانیم که طبیب شدن مستلزم سال‌ها مطالعه و تجربه است و با آموزش دوره های محدود و مطالعه چند جلد کتاب امکان پذیر نمی باشد. آفت آموزش و مطالعه طب سنتی برای غیر پزشکان، احساس کاذب طبیب شدن و تمایل به نسخه دادن است. به دفعات در ۲۵ سال گذشته دیده ایم افرادی که بدون آگاهی کامل طبابت می کنند، به بیماران آسیب زده مدیون آنان شده، دین خود را به دنیا فروخته اند. لذا هدف غیر پزشکان از آموختن طب سنتی محدود به سه چیز باشد: الف) آشنایی با عوامل تهدید کننده سلامت در زندگی امروز و دور کردن خود و خانواده و جامعه از آ‌نها ب) یادگیری اصول حفظ تندرستی و حاکم کردن آ‌نها در زندگی خود و اطرافیان (تا حد امکان) ج) یادگیری درمان‌های خانگی و در دسترس برای بیماری‌های ساده و شایع که اورژانسی و خطرساز نیستند. نکته بسیار مهم دیگر این است که در شرایط امروز ما بیشتر به افرادی نیاز داریم که مردم را آگاه کنند. مسیر تغذیه سالم را احیاء کنند. اگر می توانند غذای سالم تولید و توزیع کنند. درمانگری فرع بر اینهاست. الان ما مثل تیم فوتبالی شده ایم که دروازه مان خالی مانده و همه می خواهند جلو رفته گل بزنند. الان یک آشپز که غذای سالم بپزد و بفروشد و آن را ترویج کند بیشتر ارزش دارد تا فردی که توانایی ها و رشته تحصیلی خودش را فراموش کرده و شتاب آلود دست به نسخه نوشتن شده است.