در این نوع نظام، ارتش یا نیروهای مسلح با حمایت مردم قدرت سیاسی را به دست می‌گیرند. یعنی برخلاف دیکتاتوری نظامی، در این نوع حکومت، خودِ مردم اظهار تمایل می‌کنند که حکومت در دستان ارتش قرار بگیرد. اگرچه این نوع حکومت مبتنی بر دیکتاتوری (حکومتِ اقلیت) است و یک اقلیت (ارتش) کل قدرت را در دست می‌گیرد و بقیه قشرها جامعه سهمی در قدرت سیاسی ندارد، اما این نظام از آن‌جا که توتالیتر نیست می‌تواند حمایتِ مردمی نیز داشته باشد، به این صورت که خود مردم خواهانِ سلطه ارتش بر کشور می‌گردند. شهروندانی که به خدمت سربازی اجباری یا داوطلبانه رفته‌اند، یا کسانی که از ادامه خدمت معاف شده‌اند، می‌توانند در سطوح مدیریتی و اداری کشور قرار بگیرند. دولت-شهر اسپارتا نمونه‌ای تاریخی از این مورد است؛ نظام اجتماعی و قانون اساسی اسپارتا تماماً بر روی آموزش و مهارت نظامی متمرکز بود. نزدیکترین نمونه مدرن این نوع حکومت در میانمار است، با تصویب قانون اساسی در سال 2010، قدرت ارتش در امور اداری قانونی شد و یک چهارم قوه مقننه به ارتش اختصاص یافت. © دکتر محمد سجاد شیرودی ...👇 💯📮 @drshiroody 💯📮 @drshiroody 💯📮 @drshiroody