الف ـ جنبش های محلی در کردستان ایران در ایران همواره بر هم‌بستگی نژادی و تاریخی کردها با دیگر ایرانیان تأکید می‌شود؛ اما این پیوند مانع بروز برخی بحرانهای اجتماعی و سیاسی میان کردها و حکومت مرکزی نشده است. در سالهای آغازین قرن ۱۴ ش / ۲۰ م، برخی شورشها در مناطق کردنشین و ازآن‌جمله شورش اسماعیل آقا سمکو (سمیتقو) سالارالدولۀ قاجار، ملا خلیل و محمد رشید خان بانه رخ داد. اغلب این حرکتها تا قبل از جنگ جهانی دوم (شهریور ۱۳۲۰ / سپتامبر ۱۹۴۱) دارای ویژگیهای مشترکی مانند تنگی پهنۀ جغرافیایی قیام و عدم سازمان‌دهی بوده‌اند؛ درواقع بیشتر شورشی موقت در اعتراض به رفتار دولت مرکزی و کارگزاران محلی، و همه فاقد اهداف معین یا منسجم بودند. رهبر این حرکات را بیشتر رؤسای عشایر منطقه و رهبران مذهبی تشکیل می‌دادند، و معمولاً با کشته‌شدن آنها، قیام به‌کلی از بین می‌رفت؛ به‌علاوه چون میدان اندیشۀ قیام آنها تنگ و سطحی بود، زود گرفتار می‌شدند، یا وقتی حرکت در جهت اهداف و خواسته‌های فردی آنها پیش نمی‌رفت، دست از جنبش برمی‌داشتند و طبعاً با شکست مواجه می‌شدند (قاسملو، کردستان ... ، ۸۶- ۸۸؛ ایگلتن، ۱۸- ۱۹، ۲۵، ۱۲۱-۱۲۳؛ مولودی ۳۳-۲۸) © دکتر محمد سجاد شیرودی ...🔻 💯📮https://eitaa.com/drshiroody