🍇 فراز اول دعای وداع با ماه مبارک: «اللَّهُمَّ يَا مَنْ لَا يَرْغَبُ فِي الْجَزَاءِ» خدایا، تو در برابرآنچه به بندگانت عطا میکنی؛ پاداش نمیخواهی. به تعبیر اهل معرفت، خداوند هیچ نیازی به غیر خودش ندارد؛ لذا هر نعمتی که به انسان میدهد، توقع پاداش ندارد، و بر اساس رب بودن است. من نکردم امر تا سودی کنم بلکه تا بر بندگان جودی کنم‏ پس این تکالیفی که خداوند بر بندگان خودش واجب کرده و از آنها خواسته که شکر انجام بدهند براي چيست؟ چون تا انسان شاکر نعمتهای خداوند متعال نشود، تا به اعمال عبادی اقدام نکند، به حقیقت وجودی فقری خودش، نخواهد رسید. اظهار شکر و بندگی سبب می شود انسان کسب معرفت کرده و در درجات معنوی ترقی کند و ملکوتی گردد. لذا میفرماید: «وَمَن يَشْكُرْ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ (لقمان/۱۲)» کسی که شاکر خدا باشد؛ شکرش به خودش میرسد و کسی که کفر کند همینطور، خدای متعال بی نیاز و ستوده است. #دکتر حاج محمدرضا فریدونی @dua_sadeqin