به مناسبت شهادت امام سجاد (ع) نوای قلب او سوی سمابود ملائک بانوایش آشنا بود زحزن و غصه و غم از دل او همیشه شعله ی آتش بپا بود سحاب دیده اش سرچشمه اشک محیط سینه اش ماتم سرا بود کنار سفره گرچه می نشست و ولیکن خون دل؛ آب و غذا بود زبعد کربلا تا آب میدید اسیر غصه های جانگزابود پس از قتل حسین تا لحظه مرگ به یاد قتلگاه کربلا بود چهل سال عمر او دردو مصیبت پس از آلام دشت نینوا بود گهی از فرقت جانسوز اصغر پریشان با رباب بی نوا بود گهی گریان به قاسم گاهی نالان زهجر اکبر گلگون قبا بود گهی می کرد ناله باسکینه گهی هم با رقیه هم نوا بود گهی با لیلی و گه باسریه گهی با عمه مشغول عزا بود نگو ای مدعی ازداغ عباس هیمشه دلغمین حضرت چرابود صدای العطش می آمد اما زتن دستان سقایش جدا بود به دیده اشک و دردل آه جانسوز اسیر کینه ی قوم جفا بود دمی که از لب گودال میرفت زحالش باخبر تنها خدابود به روی ناقه با دستان بسته به کوفه عازم از کرب و بلا بود بنال از غصه خاکی تا قیامت امام تو کی از غصه رها بود