3⃣حضرت آیتالله خامنهای با اشاره به اذعان کارشناسان بانک جهانی درباره رتبهی هجدهم اقتصاد ایران در میان حدود ۲۰۰ کشور افزودند: همین کارشناسان معتقدند ظرفیتهای سرزمینی و انسانی زیادی در ایران وجود دارد که در صورت استفاده از آنها، رتبهی اقتصادی ایران به رتبه ۱۲ می رسد که بسیار مهم است.
👌رهبر انقلاب در بحث ظرفیتهای سرزمینی، «وسعت کشور، همسایگان متعدد، قرار گرفتن در مسیر ترانزیت شرق به غرب و شمال به جنوب» و در موضوع ظرفیتهای انسانی «جمعیت جوان، تحصیل کرده و آماده کار» را از جمله واقعیاتی خواندند که در کنار منابع طبیعی سرشار، ثروتهای خدادادی زیرزمینی و زیرساخت های مهم ایجاد شده در ۳۰ سال اخیر میتواند ایران را به کشوری پیشرفته تبدیل کند که هیچگونه تحریمی بر آن اثر نداشته باشد.
✍ایشان رفع مشکلات موجود را نیازمند همدلی خواندند و افزودند: کسانی که سرمایه لازم را دارند و آحاد مردم که میخواهند مانند کمک مؤمنانه به کمک تولید بیایند، میتوانند در این زمینه فعال شوند که خیریههای مردمی، نهادهای انقلابی و امنای مساجد فعال باید برای ساماندهی این مسئله مهم برنامهریزی کنند.
رهبر انقلاب به تناسب موضوع مورد بحث یعنی اقتصاد کشور، به بیان نکاتی در باب تحریمها نیز پرداختند.
ایشان محاصرهی اقتصادی و تحریم ملتها و مانع تراشی در دستیابی آنها به دارو و مواد غذایی را جنایت حقیقی آمریکا برشمردند و افزودند: ملت ایران به فضل الهی، گلیم خود را از این آب بیرون کشیده است اما برخی ملتها نمیتوانند مقابله کنند.
رهبر انقلاب در تبیین دو راه ممکن برای مواجههی با تحریمها افزودند: یک راه، خواهش از تحریمکننده برای کاهش یا برداشتن تحریم است که طبعاً او نیز خواستههای استکباریش را روی میز میگذارد و میگوید باید انجام دهید که این همان راه ذلت و انحطاط و عقبماندگی است اما راه دوم، استفاده از ظرفیتها و نیروهای داخلی برای تولید کالاهای تحریمی و کاهش و بیاثر کردن تحریمهاست که ملت ایران راه دوم را انتخاب کرده و ادامه میدهد.
حضرت آیتالله خامنهای تلاش ملت ایران برای تبدیل تحریم به فرصت را دارای نتایج تحسینبرانگیز خواندند و با اشاره به مواردی از جمله تأمین وسایل بهداشتی مقابله با کرونا در داخل، افزایش توان علمی و افزایش حیرت انگیز قدرت دفاعی کشور گفتند: این واقعیات نشان میدهد که میتوان تحریم را به فرصت تبدیل کرد.
ایشان افزودند: در این چند سال مکرر گفته شد که اگر تحریم برداشته یا اگر سرمایه گذاری خارجی شود، چنین و چنان خواهد شد، در حالیکه این «اگر، اگرها» اقتصاد کشور را معطل و سردرگم میکند و بلاتکلیفی ضرر بزرگی برای اقتصاد است.