🔸 خداوند از ماه رجب تا ماه رمضان، منزلگاه‌هایی قرار داد تا انسان‌ قبل از وارد شدن به ماه رمضان جبران مافات بکند. در ماه رجب: ▫️شب اول ماه رجب؛ ▫️ایام البیض (اعتکاف)؛ ▫️۲۷ ماه رجب. در ماه شعبان: ▫️سوم شعبان؛ ▫️چهارم شعبان؛ ▫️ظاهراً نیمه شعبان آخرین این منازل است. 🔸 ماه رمضان شهرالله است؛ مثل مسجد؛ همانطور که انسان نمی‌تواند آلوده به نجاست وارد مسجد شود، همانطور هم نمی‌تواند وارد شهرالله شود. قاضی سعید قمی در اسرار الصلاتش می‌فرماید: چه نجاستی بدتر از انس با دنیا است!؟ علقه‌های به دنیا می‌شود: جنابت، نجاست، کثافت. 🔸 دقت کنیم آلوده شدن به دنیا بد است؛ اما انسان می‌تواند در دنیا کار کند و علاقمند به دنیا نشود! مانند امیرالمومنین علیه‌السلام که اقتصاددان‌ترین شخص بود اما گرفتار دنیا نشد. «رِجَالٌ لَا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ» رهروان ره حق در این بحر عمیق غرقه گشتند، نگشتند به آب آلوده. 🔸 امام زمان علیه‌السلام در میان باقی ائمه جایگاه خاصی دارد؛ الان که ما توسل به ائمه علیهم‌السلام بکنیم، همه آنها سفارش به امام زمان علیه‌السلام می‌کنند و امام زمان همه کاره هستند. 🔸 مانند بچه یتیم به در خانه امام زمان برویم؛ آیت‌الله بهجت می‌فرمودند: اگر انسان‌ها مانند آن حالتی که یتیم به دنبال تابوت پدرش می‌رود با آن دلشکستگی و استکانتی که یتیم دارد اگر ما به درگاه امام زمان برویم قطعا عنایت می‌کنند. 🔸 اگر بنا نباشد که فرج عام بشود، قطعا برایمان فرج خاص صورت می‌گیرد. 🔸 از جهتی یک سری احساس خطر می‌کنم! یک سری کارهای عادی که مردم انجام می‌دهند برای سالک درست نیست؛ مثلا مردم جشن می‌گیرند، چراغانی می‌کنند، دید و بازدید می‌کنند و... اینها برای سالک نیست. نیمه شعبان مثل شب قدر است؛ در برخی روایات هم داریم که شب قدر، چهارتاست که اولین آن، شب نیمه شعبان است. 🔸 تقدیر امور در شب نیمه شعبان رقم می‌خورد و آرام آرام تا شب بیست‌ویکم که دیگر کار تمام می‌شود و شب بیست‌و‌سوم فقط امضا می‌شود؛ اصل کار از نیمه شعبان است که انسان باید بارش را ببندد و با امام زمانش تکلیفش را مشخص کند. 🔸 مفاتیح الجنان درباره اعمال شب نیمه شعبان سنگ تمام گذاشته است؛ انسان همان‌ها را انجام دهد کفایت می‌کند. در میان آنها: ▫️نماز جعفر طیار؛ ▫️سجده خاص پیامبر اکرم؛ ▫️در قنوت نماز وتر مناجات شعبانیه خوانده شود؛ ▫️دعای کمیل؛ 🔸 گویا این شب آخرین منزل است که اگر از دست برود و انسان نتواند کاری بکند دیگر دستش خالی می‌ماند.