بخشی از زندگینامه #شهید_وحید_رضائی_طالبی #28تیر شهید وحید رضائی طالبی، پانزدهم مردادماه ۱۳۴۹ش در مشهد مقدس چشم به جهان هستی گشود. وحید گرچه در خانواده‌ای مذهبی رشد و نمو پیدا کرده بود اما دلبستگی وی به نظام و انقلاب اسلامی و شیفتگی‌اش نسبت به جبهه در دبیرستان ابوذر غفاری مشهد اوج گرفت. همان‌جائی که برادر جلال ترشیزیان، جوانان عاشق و مخلص را ابتدا به بسیج و انجمن اسلامی دبیرستان جذب می‌نمود شهید رضائی در دبیرستان ابوذر غفاری و در رشته ریاضی مشغول به تحصیل بود سال ۱۳۶۶ش، به جبهه اعزام شود. وقتی چرخ‌های قطار به سمت جبهه‌ها روان شد، هیچ‌کس فکر نمی‌کرد این اولین و آخرین بدرقه وحید خواهد بود. مدت کمی از حضور وی در جبهه نگذشته بود که پس از طی دوره آموزشی فشرده، جزو نیروهای دسته ویژه شده و در منطقه‌ای معروف به کاسه در جزیره مجنون به درجه رفیع شهادت ‌رسید. . شهید رضائی به‌واسطه اصابت گلوله به کمرش، مجروح می‌شود و به‌دلیل شدت آتش دشمن، امکان رسیدن به مواضع خودی سلب می‌شود و با طلوع خورشید بیست و هشتم تیرماه سال ۱۳۶۶ هجری شمسی، اصابت ترکش خمپاره به سرش، عروج وی را به مقام شامخ شهادت رقم می‌زند. به‌دلیل شرائط خاص منطقه، متأسفانه پیکر مطهر شهید رضائی در‌‌ همان منطقه می‌ماند و تلاش‌های گروه تفحص برای یافتن و بازگرداندنش بی‌نتیجه می‌ماند؛ لذا در بیست و ششم مردادماه ۱۳۶۶ش، روح وی تشییع و در قطعه شهداء بهشت رضا (ع)، در کنار هم‌رزمان شهیدش مزاری به امید یافتن پیکر مطهرش تعیین می‌شود. شهید وحید رضائی طالبی تنها شهید مسجد سناباد است که هرگز پیکرش بازنگشت. 🌹🌹🌹 @ebrahimdelha