بسم رب الحسین (ع) بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ اگر خدا در دچارکردن مردم به عذاب همان‌قدر عجله می‌کرد که مردم در رسیدن به نعمت‌ها عجله می‌کنند، اَجلشان حتماً سر می‌رسید! ولی کسانی که انتظار دیدار ما را ندارند، در سرکشی‌شان رها می‌کنیم که کوردل باقی بمانند! (۱۱) انسان وقتی دچار گرفتاری شود، در همه‌حال ما را صدا می‌زند: به‌پهلوخوابیده یا نشسته یا ایستاده؛ ولی همین‌که گرفتاری‌اش را برطرف کنیم، می‌رود و پشت سرش را هم نگاه نمی‌کند: انگارنه‌انگار ما را برای رنجی که دچارش شده بود، صدا زده است! کارهای این جفاکارهای غفلت‌زده این‌طور برایشان رنگ‌ولعاب داده می‌شود. (۱۲) ملت‌های قبل از شما وقتی به بدی‌ها آلوده شدند، نابودشان کردیم؛ با اینکه پیامبرانشان دلیل‌های روشنی برایشان آورده بودند؛ ولی آن‌ها بنایشان این نبود که ایمان بیاورند! گناهکارها را این‌طور مجازات می‌کنیم. (۱۳) بعد، شما را جانشین آن‌‌ها روی زمین کردیم تا ببینیم در این عرصه شما چه می‌کنید! (۱۴) وقتی آیه‌های روشنگر ما را برای مردم می‌خوانند، بت‌پرست‌هایی که انتظار دیدار ما را ندارند، به تو پیشنهاد می‌دهند: «یک قرآن دیگر بیاور یا لااقل تغییراتی در آن بده!» در ردّ پیشنهاد دومشان بگو: «من حق ندارم سرخود قرآن را تغییر دهم؛ بلکه فقط از چیزی پیروی می‌کنم که به من وحى مى‌شود؛ چون مى‌ترسم با نافرمانی خدا، گرفتار عذاب روزى هولناک شوم.»(۱۵) @Ebrahimhadi @EbrahimhadiMarket •••••••••••••••••••••••••••