بسم رب الحسین (ع) همانان که در همه‌حال، در نماز و غیرنماز، و ایستاده و ‌نشسته و به‌پهلوخوابیده، خدا را یاد می‌کنند و دربارۀ آفرینشِ آسمان‌ها و زمین به فکر فرو می‌‌روند: «خدایا، این جهان باعظمت را بی‌هدف نیافریده‌ای. تو پاکی. پس ما را از عذاب جهنم دور نگه دار. (۱۹۱) خدایا، هرکه را در آتش بیندازی، واقعاً خواروزارش کرده‌ای و بدکارها هیچ یاوری ندارند. (۱۹۲) خدایا، ما شنیدیم که نِدادهنده‌ای این‌طور به ایمان دعوت می‌کرد: ’به صاحب‌اختیارتان ایمان بیاورید.‘ ما هم ایمان آوردیم. خدایا، گناهان ما را بپوشان و بدی‌هایمان را محو کن و کاری کن که وقت مرگ، هم‌ردیف خوبان باشیم. (۱۹۳) خدایا، پاداشی را که از زبان پیامبرانت به ما وعده داده‌ای، به ما بده و روز قیامت خواروزارمان نکن. آخر، تو برخلاف وعده‌ات عمل نمی‌کنی.» (۱۹۴) خدا هم به آنان این‌طور جواب مثبت داد: «من کار هیچ اهل عملی از شما را از بین نمی‌برم، چه مرد باشد چه زن؛ چون همگی از یک نوعید. پس کسانی که در راه خدا مهاجرت کردند یا از خانه و ‌زندگی‌شان تبعید شدند و در راه من آزار دیدند و جنگیدند و شهید شدند، حتماً گناهانشان را محو می‌کنم و در باغ‌هایی پردرخت هم جایشان می‌دهم که در آن‌ها جوی‌ها روان است. این پاداشی از طرف خداست و خداست که بهترین پاداش‌ها در اختیار اوست.» (۱۹۵) @Ebrahimhadi @EbrahimhadiMarket •••••••••••••••••••••••••••••••