بسم رب الحسین (ع)   وقتی به آن‌ها بگویی: «برای داوری در حل اختلافات خودتان به‌سمت قرآن و پیامبر بیایید»، منافق‌ها را می‌بینی که از پذیرش دعوتت به‌شدت خودداری می‌کنند! (۶۱) وقتی در نتیجۀ رفتن پیش طاغوت به دردسر می‌افتند و برای توجیه این کارِ زشتشان پیشت ‌می‌آیند، دیگر با چه رویی به خدا قسم می‌خورند که: «جز خیرخواهی و سازش بین دو طرف دعوا، منظوری نداشته‌ایم»؟! (۶۲) خدا که می‌داند در دلشان چه می‌گذرد! پس، از آن‌ها کناره بگیر؛ ولی پندشان بده و وقتی تنهایند، با حرف‌هایی شفاف راهنمایی‌شان کن. (۶۳) هر ‌پیامبری فرستادیم، بدون استثنا، واجب بود که به‌فرمان خدا اطاعتش کنند. این منافق‌هایی که با مراجعه به طاغوت به خودشان جفا کردند، اگر به‌جای توجیه کارهایشان، پیشت مى‌آمدند و از خدا آمرزش مى‌خواستند و پیامبر هم برایشان آمرزش می‌خواست، آن‌وقت می‌دیدند که خدا توبه‌پذیری مهربان است.(۶۴) نه، به خدا قسم! آن‌ها ایمانِ واقعی نمی‌آورند؛ مگر آنکه در دعواهایشان فقط تو را به‌داوری انتخاب کنند و تازه، از رأیی که می‌دهی، در دل احساس ناراحتی نکنند و در عمل هم، دربست تسلیمِ حکم تو باشند. (۶۵) @Ebrahimhadi @EbrahimhadiMarket •••••••••••••••••••••••••••••••