بسم رب الحسین (ع) از حیوانات حلال‌گوشتی‌‌که وقت سربریدن، نام خدا را بر آ‌ن‌ها نبرده‌اند، نخورید؛ چون این کار انحراف از فرمان خداست. شیطان‌ها، دوستان بی‌دینشان را وسوسه می‌کنند تا دربارۀ خوردن این گوشت‌ها، با شما بگومگو کنند. اگر با آن‌ها هم‌عقیده و هم‌عمل شوید، البته که به همان اندازه بی‌دین هستید.(۱۲۱) کسی را در نظر بگیرید که دل‌مرده است و با راهنمایی‌هایمان زنده‌اش می‌کنیم و نوری به دستش می‌دهیم تا بین مردم بتواند راه درست را با آن پیدا کند و برود. آیا او مانند کسی است که گرفتار تاریکی‌های اعتقادی و اخلاقی است و بیرون‌بیا هم نیست؟! کارهای زشتی که بی‌دین‌ها می‌کردند، این‌طور در نظرشان رنگ‌ولعاب داده شد. (۱۲۲) همچنین، به گناهکارهای سرشناسِ هر شهر و دیاری امکانات و فرصت کافی می‌دهیم؛ ولی دست‌آخر این می‌شود که به گول‌زدن مردم در آن‌شهرها مشغول می‌شوند؛ اما بی‌آنکه بفهمند، دارند خودشان را گول می‌زنند! (۱۲۳) وقتی آیه‌ای خطاب به آن‌ها بیاید، با ریشخند و تکبر می‌گویند: «هرگز ایمان نمی‌آوریم؛ تا آنکه همان مقام و امتیازی را به ما بدهند که به پیامبران الهی داده‌اند!» بگو: «خدا بهتر می‌داند که پیامبری‌اش را به چه کسی بدهد.» آن گناهکارهای سرشناسی که مردم را گول می‌زنند، به‌سزای نقشه‌های شومشان، به همین زودی‌ها در پیشگاه خدا دچار خواری ‌و عذابی سخت می‌شوند. (۱۲۴) هرکه را خدا لایقِ راهنمایی بداند، ظرفیت درونی‌اش را برای پذیرش اسلام بیشتر می‌کند و هرکه را بخواهد از سرِ بی‌لیاقتی‌اش به‌حال خود رها ‌کند، ظرفیت درونی‌اش را برای پذیرش حق آن‌قدر کم می‌کند که انگار می‌خواهد جانش دربیاید! خدا کسانی را که او و آیه‌هایش را باور نمی‌کنند، این‌طور به پلیدی می‌کشاند. (۱۲۵) @Ebrahimhadi @EbrahimhadiMarket ••••••••••••••••••••••••••••