بهارِ باغ، هر چِه سبزتر، پاییزِ باغ، همان‌ قدر غم‌ اَفزاتر. کویرِ برهنه که پاییز نمی‌ کند ای‌دوست! دلِ محرومِ از رویش و رنگ که عزایِ خاکستری را نمی‌ شناسد! این گلستانِ پُرگل است که چون دَمِ سردِ پاییز بر رُخسارش دمیده شد، ناگهان اندوهی عظیم بر آن فرود می‌آید و چِه زیباست این تبدیل...