📝 «عاقبت بازارزدایی ریالی و شکاف درآمد-هزینه» 🔖 در اقتصاد «درآمدکل» یعنی درآمد حاصل از عوامل تولید (اعم از نیروی‌کار، زمین، سرمایه، فناوری و ...). 🔖 درآمد سرانه ایران برحسب شاخص برابری قدرت خرید (PPP) تا پایان سال ۲۰۲۳ حدود ۱۵۰۰۰$ بوده است. 🔖 اگر فرضا حاکمیت، دولت، بخش عمومی و خصوصی بخواهند درآمدها را جهانی کنند، هرچند مفهومی به نام جهانی‌سازی از اساس مفهوم موهومی است اما باید کیک اقتصاد اقلا ۲ تا ۴ برابر شود. 🔖 اما بدیهی است که اقتصاد کشور در کوتاه‌مدت و میان‌مدت امکان رشد‌های ۲۰٪ سالانه را ندارد، بنابراین نیل به ۲ تا ۴ برابری اقتصاد غیرممکن خواهد بود. ⁉️ حالا با این عدم‌امکان، درصورت «بازارزدایی ریالی» و قیمتگذاری براساس معیارهایی چون FOB یا CIS و...چه اتفاقی می‌افتد؟ 1⃣ کاهش حقیقی مصرف عاملان اقتصادی 2⃣ فشارهزینه بر تولید به ویژه در صنایع پایین‌دست 3⃣ اشتغال ناقص عوامل تولید در صنایع پایین‌دست 4⃣ ناگزیرشدن تولیدکننده به خروج سرمایه از اقتصاد 5⃣ افزایش فشار به بودجه عمومی و ریسک کسری بودجه 6⃣ افزایش فشار به شبکه بانکی و تشدید تقاضای پول 7⃣ توسعه اقتصاد زیرزمینی و مشاغل غیررسمی برای پوشش هزینه‌های جهش‌یافته. 8⃣ رشد نسبت بدهی به درآمد عاملان اقتصادی و کاهش نسبت پس‌انداز به درآمد آن‌ها و در نتیجه رشد بهره در اقتصاد 9⃣ بروز نارضایتی‌های اجتماعی ناشی از کاهش رفاه عمومی. 🔟 تشدید خام‌فروشی صادراتی بالادست به دلیل فشار هزینه واردشده بر پایین‌دست. 📍تلگرام: https://t.me/Economics_Finance_T 📍ایتا: https://eitaa.com/economics_finance 📍توئیتر: https://twitter.com/taherrahimi68