. بر لبِ شب زنده داران است، ذکرِ یارضا لحظه‌ی پروازِ دلها شد مهیا تا رضا می‌دهد قبله نمای قلبِ ما امشب نشان قبله ی ما مشهد است و کعبه ی دلها رضا پرچمِ سبزِ حرم، جلوه نمایی می‌کند پَر گُشا، سوی حریمِ سید و مولا رضا شد ضریح و گنبد و گلدسته ما را رهنما تا درون را بنگریم و روی مولانا رضا باده‌ی صهبای سقاخانه اَش را می‌دهد می‌کند مهمان نوازی، با قدِ رعنا رضا پنجره فولاد، راهِ قُربِ اَو اَدنای ماست دیده واکن، بنگری در منظر و مرئا رضا وه چه ابرویی، چه چشمانی، چه زهرا زاده‌ای حیدر است این جلوه‌ی محبوب، یا آقا رضا آری آری، جلوه‌ی هر چارده معصوم اوست آن ولی نعمت، که باشد آبروی ما رضا هرچه داریم از رضا داریم، در این مملکت پرچم ایرانِ اسلامی است بالا با رضا از ازل راضی شده آقا، که ما ایرانیان نوکرِ معصومه اَش باشیم، سَلَّمنا رضا هست این‌جا کشورِ موسی بن جعفر، بی گمان کیست سلطان فدک از قدس تا این‌جا رضا قدرتِ یارِ خراسانیِ ما هم از رضاست نصرتِ امرِ ولی، کرده عطا بر ما رضا کربلا هم هر که می‌خواهد، رضایت دست اوست برگه‌ی ویزای ما را می‌کند امضا رضا کربلا گفتم، بگوشِ دل رسد یَابنَ شَبیب... گریه بر شاهِ غریبان کن دمادم با رضا آنکه در گودال می‌زد دست و پا در خون، ولی زیر سنگ و نیزه و شمشیر شد، حق را رضا مادرم می‌دید و می‌فرمود با حال خراب عاقبت لب تشنه جان دادی کنار شطّ آب ✍ .