نمی‌میری تو هرگز مادرکجا بودی که چشـمان تو تار است؟ مادرکجابودی که زخمت بی‌شمار است؟ پیشـــانـی تـو، مــــاهِ پیشــــانی‌بلنــدم آیینه‌ای از شـش‌جهــت در انکسار است مقتل مگــر دارد خــیابان‌های این شهر؟ دراین حوالی شمردرگشت وگذار است؟ مــادر بمــــیرد پـیرهـــن بر تـــن نداری مــادر بمــــیرد پهـلوان مــن شکار است انگشـــترت مثل خودت در هم شکسته مانده نگیــنی که مــرا سنگ مزار است با خـود نگفـــتند آرزو داری، جــوانی؟ درخانه مادر داری وچشم انتظاراست؟ جان می‌دهی اما نمی‌میــری تـو هـرگز جان می‌دهی ومرگ از تودر فرار است تو می‌روی ای آرمــــان مــــن، ولی باز با رفتـــــن تو آرمانـــت برقــــرار است از کـــــربلای تـو هـــزاران لاله خــــیزد یاد تو تکــرار شکـــوهِ ایـن تـــبار است این زخم پهلوی تو خواهد کشـت ما را این روضـه از روز دوشنبه برقرار است شعر:طاهره ابراهیم‌نژاد 🌷🍃 🌷شادی روحش صلوات🌷 ❤️ ❤️ @yaemamzamanadrekni