#اخلاق_در_قرآن #قرآن_مهر وَالَّذِينَ إِذَا أَنْفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَلَمْ يَقْتُرُوا وَكَانَ بَيْنَ ذَٰلِكَ قَوَامًا ﴿٦٧﴾ و کسانی که هرگاه انفاق کنند، نه اسراف می‌نمایند و نه سخت‌گیری؛ بلکه در میان این دو، حدّ اعتدالی دارند.(فرقان 67) آیه در آئینه روایات: {قال الرّسول (ص): مَنْ أَعْطَی فِی غَیْرِ حَقٍ فَقَدْ أَسْرَفَ وَ مَنْ مَنَعَ مِنْ حَقٍّ فَقَدْ قَتَّرَ. هرکس در غیر جای خود عطا و بخشش کند اسراف کرده و هرکس از پرداخت هر حقی مانع شود، بخل ورزیده است. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۴۷۴} تبیین: {این آیه یکی دیگر از صفات عبادالرحمن را معرفی می کند که روش اعتدالی آنها در همه حال را نشان می‌دهد که در موضع انفاق به افراط و تفریط نمی‌افتند و در حقیقت نیازمندان را شریک مال خود می‌کنند. (نه همه برای خود، نه همه برای دیگران) گویی خودشان تنها امین و نگهبان این اموال هستند. امام باقر (ع) با اشاره به این آیه نتیجه گرفته‌اند که هر کار نیکی میان دو سویی از گناه که افراط یا تفریط است واقع شده است. وسایل الشیعهًْ، ج۸، ص۳۹۷} ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat