بالادست روستای سرغایه جز یک بند خاکی با ارتفاع ۲_۳متر( بند قروچن) که به هیچ عنوان ظرفیت سیل را ندارد هیچی سازه آبخیزداری وجود ندارد 😔. پوشش گیاهی هم افتضاح کوهستانی بکر یکی از درختان کوهستانی این منطقه زرشک کوهی است که سال به سال کمتر می شود وگون زارها .🌱🌱🌱. وگونه های متنوع دیگری که اسم شأن را نمی دانم اگر این فرمایش پدر حکیم مان را آویزه گوش کنیم که فرمودند: فرهنگ منابع طبیعی باید تبدیل شود به معارف عمومی مردم. اگر به این سخن حکیمانه عمل کردیم حتما تغییر نگرش ورویکرد در ما ایجاد می شود وبه جای تخریب بالادست به آبادی آن می پردازیم وهم با کاشت گونه های گیاهی تولید ثروت می شود. به گفته اهالی مقدار آبی که سیل شد واز منطقه خارج شد اگر در زمین نگه داری میشد تمامی دیمه زار های پایین دست را میشد که آبی بکاریم . کدام نگاه زمین ارث پدرم است یا امانت فرزندم در زیر پاهایم احیاء آب و خاک خراسان