❇️ غفلت از آسیب‌های اجتماعی بی‌حجابی 🖋 محمد صادق احمدی 🔢 بخش دوم: بی‌حجابی و مسأله حیا 🔸 حیا یکی از بزرگترین نعمتهای خداوند به انسان است و جزء سه موهبت اصلی خداوند به انسان است که توسط جبرئیل به حضرت آدم عنایت شد. (اصول کافی جلد 1 صفحه 10) همان نعمتی که خداوند آن را در کنار عقل، مخصوص انسان قرار داد و با این ویژگی انسان را از حیوانات متمایز نمود. (توحید مفضل جلد 3 بحار الانوار صفحه 81) 🔹 اهمیت حیا آنگاه روشن می‌شود که به چیستی آن توجه کنیم. خداوند انسان را به گونه‌ای آفرید که نه تنها زشتی‌ها را درک می‌کند؛ بلکه در درون خود نسبت به انجام آنها احساس ناخوشایند شرم دارد. این احساس شرم درونی کمک بسیار مهمی برای انسان است که از زشتی‌ها دوری کند و مسیر خوشبختی را دنبال نماید. 🔹 تصور کنید اگر انسان هیچ احساس شرمی از انجام کارهای ناپسند نمی‌داشت چه وضعیتی در حوزه اخلاق و رفتار فردی و در حوزه روابط اجتماعی و در حوزه دینداری و عمل به دستورات دینی پیش می‌آمد؟! (توحید مفضل، بحارالانوار، ج 3، ص 81) 🔹 درحقیقت حیا، سد محکمی در برابر هجوم وسوسه‌ها و زشتی‌ها است که اگر فرو بریزد و یا کم کم تحلیل برود، هم تک‌تک افراد و هم جامعه در مقابل سیل ویرانگر وسوسه‌ها و زشتی‌ها، آسیب‌پذیر خواهند شد. به تعبیر دیگر ایمنی افراد و جامعه در مقابل آسیب‌های گوناگون و سهمگین، مرهون حیای فردی و اجتماعی است. 🔹 اهمیت حیا به اندازه‌ای است که در روایات بین حیا و ایمان، ملازمه و پیوندی ناگسستنی تصویر شده است به گونه‌ای که نبود حیا مستلزم از دست رفتن ایمان شمرده شده است: «الْحَيَاءُ وَ الْإِيمَانُ مَقْرُونَانِ فِي قَرَنٍ‏ ، فَإِذَا ذَهَبَ أَحَدُهُمَا تَبِعَهُ صَاحِبُهُ» ایمان و حیا با یک رشته طناب بسته شده اند(مثل دو شتر که با یک رشته طناب به هم بسته میشوند) پس اگر یکی برود دیگری هم به دنبال آن میرود. (اصول کافی، ج3، ص 275) 🔹 با وجود این اندازه از اهمیت، طبیعی است که جایگاه حیا در رأس ویژگی‌های اخلاقی قرار بگیرد. (خصال، ج2، ص 431) ❓حیا چگونه از بین می‌رود؟ اما مسأله مهم این است که حیا چگونه از بین می‌رود. وقتی به حقیقت حیا توجه می‌کنیم و مواردی که حیا ذره ذره از دست رفته را در جامعه خود و در سایر جوامع می‌بینیم؛ متوجه می‌شویم آفت حیا، «عادی‌سازی» است. رفتاری که نسبت به آن شرم درونی وجود دارد اگر برای فرد تکرار شود، حیا نسبت به آن ذره ذره و یا حتی به سرعت از دست خواهد رفت و به اصطلاح برای شخص یا برای جامعه تابوشکنی رخ می‌دهد. وقتی رفتار ناپسندی که افراد و جامعه نسبت به آن شرم و حیا دارند تکرار شود، روشن است این تکرار در وهله اول برای خود انجام‌دهنده و در رتبه بعد برای بینندگان موجب عادی‌سازی و از دست‌رفتن حیای فردی و اجتماعی خواهد شد و جامعه ایمنی خود را رفته‌رفته از دست خواهد داد و مسیر برای گسترش و فراگیری آن رفتار ناپسند باز می‌شود و همچنین راه برای تابوشکنی‌ها و عادی‌سازی‌های شدیدتر هموار خواهد شد. ♨️ این مسأله‌ای است که بارها در مسائل فرهنگی مختلف از حجاب گرفته تا موسیقی و رابطه با نامحرم و ... آن را تجربه کرده‌ایم. چه بسیار رفتارها و جلوه‌هایی که اگر بیست سال قبل فکر آن در ذهنمان خطور می‌کرد از درون احساس سردی و حیا می‌کردیم ولی امروز به جهت تکرار، آرام‌آرام به دیدن و یا حتی ارتکاب آن عادت کرده‌ایم بدون اینکه احساس بدی نسبت به آن داشته باشیم و خدا می‌داند این مسیر اگر چاره‌ای برای آن اندیشیده نشود به کجا خواهد انجامید. 📌 ادامه دارد... 👇🌷 https://eitaa.com/ehyakalam