☑️ درک آدمی به عادت و تلقین کار خود را بودن، راحت بودن، خوردن و خوابیدن می شناسد و با این تلقی و آگاهی دنیا می شود، یعنی باید بشود؛ و و و می بینی که نیست. 📚 - ص۱٧١ ... و در دنیا هم از همین علامت می دانی که ،که ، که است، که هیچ بتی را باقی نمی گذارد و هیچ دلارامی را نمی خواهد. با از آدمی از خودش و از جهان بیرون و دنیای متحولش، آدمی می تواند برای رفتن ، برای با همین تحول ها و تازیانه ها هماهنگ بشود و این گونه به وسعت صدر می رسد و هم درک جدیدی از ، یعنی هم با رنج ها راحت شود و هم در همین رنج ها و درد زشتی ها بتوانند زیبایی به معنای تطابق و هماهنگی را احساس کند و مست و شود. ما از فهم این آیه که خداوند می فرماید؛ «الَّذِي أَحْسَنَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ خَلَقَهُ...»(سجده، ٧) او هر آنچه را که آفریده، زیبا آفریده است، عاجز هستیم. با خود می گوییم با این فقر و مرگ و جنگ و جدایی و آه و ناله و خون و دود، با این همه زشتی چه ادعای ؟... 📚 - ص ١٧٢ 🖌استاد ⬛️@EinsadTehran