بوکوفسکی میگه: «گاهی که صبح از رختخواب بیرون می‌آیی با خود می‌اندیشی که دیگر طاقتش را نداری؛ اما از درون خنده‌ات میگیرد، چون تمام دفعات دیگری که این حس را داشته‌ای به یاد می‌آوری.»