برای هم دعا کنیم! عن إبراهيم بن هاشم : رَأَيتُ عَبدَاللّه ِ بنَ جُندَبٍ فِي المَوقِفِ ، فَلَم أرَ مَوقِفا كانَ أحسَنَ مِن مَوقِفِهِ؛ ما زالَ مادّا يَدَيهِ إلَى السَّماءِ ودُموعُهُ تَسيلُ عَلى خَدَّيهِ حَتّى تَبلُغَ الأَرضَ، فَلَمّا صَدَرَ النّاسُ قُلتُ لَهُ: يا أبا مُحَمَّدٍ، ما رَأَيتُ مَوقِفا قَطُّ أحسَنَ مِن مَوقِفِكَ . قالَ : وَاللّه ِ ما دَعَوتُ إلاّ لاِءِخواني ؛ وذلِكَ أنَّ أبَا الحَسَنِ موسى عليه السلام أخبَرَني أنَّ مَن دَعا لِأَخيهِ بِظَهرِ الغَيبِ نودِيَ مِنَ العَرشِ: «ولَكَ مِائَةُ ألفِ ضِعفٍ»، فَكَرِهتُ أن أدَعَ مِائَةَ ألفٍ مَضمونَةً لِواحِدَةٍ لا أدري تُستَجابُ أم لا به نقل از ابراهيم بن هاشم ـ : عبداللّه بن جُندَب را در روز عَرَفه در موقف عرفات ديدم. حال خوشی داشت و ايستادنى به آن زيبايى نديده بودم : يكسره دستانش به سوى آسمان بلند بود و اشك هايش بر گونه هايش سرازير مى شد و به زمين مى رسيد . چون مردم بازگشتند ، به او گفتم : «اى ابامحمّد! دعایی به زيبايى دعا کردن تو نديدم» . پاسخ داد : «به خدا سوگند ، جز براى برادرانم دعا نمى كردم ؛ چرا که امام كاظم عليه السلام مرا آگاه ساخت كه هر كه در غيابِ برادرش براى او دعا كند ، از عرش ، او را ندا مى دهند : براى تو صد هزار برابر آن است . لذا ناخوش داشتم كه صد هزار دعاى مستجاب را براى يك دعا كه نمى دانم مستجاب مى شود يا نه ، واگذارم» 📚 الكافي ج ۲ ص ۵۰۸ @ejta_ir