📍زبا‌نِ‌حال 📝سخنانی است که مداح یا واعظ با تکیه بر تاریخ و سیره‌ی اهل‌بیت(ع) به ایشان نسبت می‌دهد و با آنکه مستقیم در مقاتل نقل نشده است، دور از حقیقت نیست. 🔸نکته مهم در زبان حال این است که در زبان حال باید حال امام(ع) را در نظرگرفت نه حال خود را؛ به عبارت دیگر نباید« قیاس به نفس» کرد. 🔹در واقع «زبان حال» همان «زبان قال» است که در تاریخ نقل نشده است. ⚠️متأسفانه در میان گفتار برخی از مداحان و نیز آثار برخی شاعران ولایی سرای متقدم و معاصر، زبان حال‌های نادرست و نامستند، فراوان دیده می‌شود که بیانگر بی‌اطلاعی ایشان از شرایط سرودن زبان حال است. 💢به بیان دیگر، نوعی سخن نیابتی است یا به نمایندگی از جانب کسی سخن گفتن است. 🔸واضح است است که کسی حق دارد سخنی را به کسی نسبت دهد که افکار، احساسات، سیره، نیت و حرف دل او را بشناسد و بتواند حدس بزند فرد مذکور در موقعیت‌های مختلف، چه رفتاری دارد و چه سخنی می‌گوید و چه واکنشی نشان می‌دهد. 🔹می‌توان استنباط کرد و قاطعانه گفت که بیان زبان حال ائمه اطهار(ع) رفتاری ظریف و خطیر است و شئون آن را باید شناخت و باید به آن‌ها توجه کرد. 📚منبع: فرهنگ اصطلاحات و کنایات مداحی ✍🏻پژوهش: سیدمهدی حسینی رکن آبادی 🆔 @elalhabib_ir