رزق فقط خوردنی‌ها نیست، لذات آدم رزقش است. لقمه را در دهانش می‌گذارد و تمام لذتش این است، که او دارد من را اداره می‌کند. از دست خدا گرفته و دارد می‌خورد. کم‌کم آنقدر عظمت پیدا می‌کند كه جز از حضور خدا لذت نمی‌برد. وقتی غذا می‌خورد بیش از آنکه از غذا لذت ببرد، از حضور لذت می‌برد. ولی آن یکی حواسش نیست، که همۀ رزقش از سفره خداست، لذتش اینطوری است؛ خدایا! من از هرچیزی غیر از ذکر تو لذت بردم، خسارت کرده‌ام، غفلت کرده‌ام، گناه کردم. خدایا! من استغفار می‌کنم: «أَسْتَغْفِرُكَ مِنْ كُلِّ لَذَّةٍ بِغَيْرِ ذِكْرِك». 🆔 @elalhabib_ir