#اسم_الله #امام_حسین(علیه‌السّلام) #حسینی_شدن ما امام حسین (علیه‌السّلام) را تا توی عاشورا دنبال می‏کنیم، به سر و سینه‏مان می‏زنیم. امام شهید شدند! بله، شهید شدند. خب، برای‏شان عزاداری کنیم. آقا! همراه امام برو، دستت را به امام دادی؟ بله، برو بالا، با اسْم اللهِ برو بالا. این در ما مسلمان‏ها نیست. همه‏مان محبّ اهل‏بیت (علیهم‌السّلام) هستیم، همه‏مان محبّ امام حسین (علیه‌السّلام) هستیم، اما تا عاشورا ایشان را همراهی می‏کنیم. بعد از آن درد فراق. درد فراق چیست؟ همراه شو. اسلام ما را به فراق و درد فراق دعوت نمی‏کند، اسلام ما را به قرب، عندیّت، الَّذینَ جاهَدُوا فینا و این قبیل مفاهیم دعوت می‏کند. رسیدی؟ بیا، بیا توی فضائل ما. آن میزانی که یاوران امام حسین (علیه‌السّلام) عزاداری کردند، شما هم عزاداری کن، آن مقداری که آنها یاوری کردند، شما هم یاوری کن. نمره‌ی یاوری آنها صد، نمره‌ی عزاداری‏شان صفر؛ نمره‌ی یاوری ما صفر، نمره‌ی عزاداری‏مان صد. ما که هستیم؟ چه ربطی به مولای‏مان داریم؟ چقدر شبیه یاران امام حسین (علیه‌السّلام) هستیم؟ عزاداری داشته باشیم؛ محزون باشیم، بعضی اوقات گریان باشیم، از ماجرای امام حسین (علیه‌السّلام) دردمند باشیم، بخصوص ایام محرم را کمتر بخندیم یا اصلاً نخندیم، تا می‏شود ما عامل خنده‌ی دوستان نشویم، تا می‏شود با رفتارمان، با نوع کلام‏مان، با حالات‏مان، به دوستان‏مان بفهمانیم که محرم است، حزن، عزا، اما علاوه بر این، یاوری کجاست؟ علاوه بر این، حسینی شدن کجاست؟ 🕊https://eitaa.com/elalmahdi🕊