‍ ▫️روز الست بود و عالم عهد؛ خدا عهد گرفت از پیامبرانش؛ از آن‌ها اقرار و گواهی خواست، بر یگانگی خودش، و رسالت محمد مصطفی صلی الله علیه وآله، و ولایت علی مرتضی و اوصیائش علیهم السلام. همه اقرار کردند، و مقام نبوت برایشان ثابت شد. خدا از انبیا عهدی دوباره گرفت: "... آیا اقرار می‌کنید که آخرین آن‌ها، مهدی علیه السلام، ناصر دین من است؟! دولتم را با او ظاهر می‌کنم؛ از دشمنانم، به دستان او انتقام می‌گیرم؛ و آن روز، همه مرا عبادت خواهند کرد." نوح، ابراهیم، موسی، عیسی و محمد همگی گواهی دادند؛ آدم اما نه اقرار کرد و نه انکار! (انگار باورش برایش سخت بود که روزی همه فرزندانش یکدل خدا را بپرستند) خدا در وجود او عزمی بر این عهد نیافت؛ و این گونه دست او، از جایگاه رفیع اولوالعزمی کوتاه ماند. و این همان فرموده خداست: وَ لَقَدْ عَهِدْنا إِلی آدَمَ مِنْ قَبْلُ، فَنَسِیَ وَ لَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْماً (طه: ۱۱۵) و همانا با آدم از قبل عهدی بسته بودیم، اما او فراموش کرد و عزم استواری برای او نیافتیم. 📚 برگرفته از فرمایش امام باقر علیه السلام؛ الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏۲، ص۸. 📚 مرآة العقول ج۷، ص۲۳. 👈🏻 اگر انبیای اولوالعزم، اولوالعزم شدند از برکت اقرار به عظمت دوران ظهور بود! @Elteja