◾️وارد شدن به دنیا، غفلت از آخرت است
⚠️صفت غفلت، انسان را به گمراهی میکشاند.
در تاریکی، انسان راه را گم و هدف را فراموش میکند که برای چه خلق شده است؟ فکر میکند این دنیا دارِ ماندن است و یادش میرود که دار، مَمَرّ و عبور است و باید از آن عبور کند.
و همینکه این فهم، که من مسافرم را از دست میدهد، حالت مقیم را پیدا میکند؛ لذا سعی و تلاشش به سمتی میرود که دنیایش را آباد کند.
وارد شدن به دنیا، غفلت از آخرت است.
انسان دنیای خود را آباد و آخرتش را ویران و خراب میکند. و میل پیدا میکند که تا ابد در دنیا بماند.
وقتی این حس به سراغش آمد و دنیا برایش اهميت و ارزش پیدا کرد، میخواهد برای خودش آبادانی ایجاد کند.
صفت رذیلهی حرص به سراغش میآید و حرص میزند.
میخواهد خانهی وسیعتر، مال بیشتر و مقام بالاتری کسب کند و توجه بیشتری به او بشود؛ لذا به همین جهت در صدد فعالیت و تلاش برای کسب دنیا برمیآید و همهی سعی و توجه او به طرف دنیا معطوف میشود.
و از کسانی میشود که در این دنیا دچار خسران و ضرر شدهاند.
🌹استاد حاج آقا زعفریزاده حفظه الله تعالی