. خدا آن روز معنا کرد بر ما لفظ مادر را که جان بخشید زهرا را، جهان بخشید حیدر را فدای آیه ای هستم که باور کرده ام آنرا که خواندم بعد بسم الله، اعطیناک کوثر را خدا بخشید زهرا را ، که بی شک هستی ما شد چه گویم از زنی که بارها بخشید زیور را خدا آن روز دنیا را به دنیا باز گردانید پیمبر بعد دیدارش تکان میداد هی سر را از آن ایامِ بعد از خود خبر دارد؟ نمیدانم از آن روزی که زینب پهن گردانید بستر را خداوندا چه غمناک است بیت آخرم، اما دلیلش را بگو ای شعر، این پایان با در را .