خسته ام از بس که فکر روزی و نانم فقط هرچه میسازم ولی از پایه ویرانم فقط . دست و پا را بسته ام به خواهشات نفس خود جای آزادی به فکرِ خلق زندانم فقط . عمر من رفت و سراشیبی تندش پیش روست کوله ام خالیست از بس گیج و نادانم فقط . آنچنان دل بسته ام به این جهان که گوییا رفته از یادم که روزی چند مهمانم فقط . بس که درجا میزنم دور خودم یعنی دریغ در مسیر عاشقی ام دورِ میدانم فقط . این همه نعمت به من داده ولی شکرش کجاست؟ جای شکر و حمد او از غصه نالانم فقط . این مسیرِ زندگی، که راه دین و عشق نیست من درون برگه ی اسمم، مسلمانم فقط . .