. چه رأس‌ها که نرفته به دار هجرانش ولی به وصل نشد ختم، کار هجرانش   پُر از غم است دلم؛ با وجود این اصلاً_ غمی نمانده برایم کنار هجرانش   به جز بهشتِ وصالش مرا مداوا نیست چنان زده‌ست به جانم شراره هجرانش   در این زمان که همه بی خیال آقایند خوشا کسی که بماند دچار هجرانش   رسید صبحِ وصالش به شیخ انصاری به ما رسید فقط شام تار هجرانش   کجاست سید بحر العلوم تا باشد در این زمانه‌ی دشوار، یار هجرانش   "کجاست هم نفسی تا به شرح، عَرضه‌ دهم که دل چه می‌کشد از روزگار هجـرانش"*   کجاست چشم پُر آبی که یار من باشد به اشکِ دیده شود داغدار هجرانش  ** ز بس که دوریِ کرب و بلا نصیبم شد نشسته بر سر و رویم غبار هجرانش   حسین رفت و عقیله به دردسر افتاد شکست خواهر او در فشار هجرانش... ✍ *بیت از جناب حافظ .