. سوگواری زینبت بی تو درون خانه زاری می کند بس که دل تنگ تو گشته ،بی قراری می کند برسر سجّاده می خواند نماز شب، ولی گه به یاد تو پدر، شب زنده داری می کند دود آهش در میان آسمان قد می کشد تا به یاد غربت تو سوگواری می کند رنگ پائیزی گرفته گلشن ما بعد تو چشم ما را این فضا ابر بهاری می کند از زمانی که تو را بُردیم صحرای نجف در گلوی ما غم تو ناله جاری می کند درغیاب مادر و بابا فقط امّ البنین زینب دل خسته ات را سخت یاری می کند از دل غرق ملال خود «وفایی» باز هم روی خاک غربتت گوهرنثاری می کند علیه السلام ✍ .