🌷🌷 حکمت سوم 🌷🌷 معنای مغفرت و رابطه آن با تقوا قال تعالی: «وَ سارِعُوا إِلى‏ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَ جَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقين‏» (آل عمران/133)؛ و به سوى آمرزشى از پروردگارتان و بهشتى كه پهنايش [به وسعتِ‏] آسمان‏ها و زمين است بشتابيد؛ بهشتى كه براى پرهيزكاران آماده شده است‏. دین به تو نمی گوید سرعت مگیر، به تو نمی گوید در خانه بخواب، دین نمی گوید نیروهایت را متوقف بگذار، دین می گوید سرعت بگیر هر چه بیشتر، مسابقه بده هر چه زیادتر، اما به سوی چه؟ به سوی چیزی که شایستة توست، نه به سوی یک وجب آب و گِل، نه به سوی فلان مبلغ ناچیز، نه به سوی زندگی مادی دنیا که هرچه باشد برای تو کوچک و کم است. ای انسان بزرگ! به سوی چیزی که با عظمت تو، با مقام تو، سازگار باشد، که انسان عالی ترین موجودات این جهان است. «إِلى‏ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَ جَنَّةٍ...»؛ سرعتت به سوی مغفرت پروردگار باشد، به سوی آن بهشت برین الهی باشد که همة آسمان ها در مقابل آن کوچکند، همة زمین در برابر آن اندک است. مغفرت یعنی چه؟ ما گاهی به کسی می گوییم، آقا معذرت می خواهم، من یک دشنامی به شما دادم، من را ببخشید. او هم با ناز و کِبری، یا با خوش اخلاقی و لطفی، به هر صورتی، می گوید خیلی خوب، صرف نظر کردم. این جور بخشش ها را که دیدیم، خیال کردیم غفران الهی هم از قبیل این بخشش هاست. کسی گناهی کرده، ظلم و جنایتی کرده که به خاطر آن، مستوجب عذاب خداست، بعد روز قیامت به خاطر قطرة اشکی که ریخته، یا توجه و توسلی که کرده است، خدا بگوید خیلی خوب، حالا که این جور شد ما هم از سر خطایای تو گذشتیم. مغفرت خدا این است؟ نه. غفران یعنی التیام دادن و پُرکردن یک خلأ. گاهی جسم شما جراحت عمیقی برمی دارد، این لای گوشت از هم باز می شود، اینجا به شما مرهمی می دهند، دارویی می گذارید، ویتامینی مصرف می کنید، آمپولی می زنید تا این می جوشد، تا این می تراود و می زاید. تشکیلات بدن شما کار می کند تا این زخم پر می شود. روح هم این گونه است. هر گناهی که انجام می دهید، ضربتی بر روح وارد می کند و زخمی به وجود می آورد و آن را یک گام از تعالی و تکامل مورد نظرش بازمی دارد. خب، این روح حالا باید مغفرت پیدا کند. یعنی چه؟ یعنی این کمبود روح، این زخم روان، این نقیصه ای که در نفس به وجود آمده است، این باید برطرف شود. چگونه؟ با جبران عملی. ببینید خداوند در قرآن چه می گوید: «وَ إِنِّي لَغَفَّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدى»؛ ‏من بخشنده ام برای آن که توبه کند، یعنی راهی را که اشتباه رفته است برگردد، ایمان خود را قوی کند، عمل صالح انجام دهد و در مسیر درست هدایت قرار گیرد. بنابراین، مغفرت یعنی پرکردن آن خلأهایی که زخم های روح انسانند، با پرکردن آنها انسان به کمال می رسد. این مغفرت نصیب انسان های باتقوا می شود و لذا فرمود: «أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقين». (مقام معظم رهبری، طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن، ص 36-39). 🌷🌷