یکی طفل دندان برآورده بود پدر سر به فکرت فرو برده بود که من نان و برگ از کجا آرمش؟ مروت نباشد که بگذارمش چو بیچاره گفت این سخن، نزد جفت نگر تا زن او را چه مردانه گفت: مخور هول ابلیس تا جان دهد همان کس که دندان دهد نان دهد 📙 بوستان سعدی ، باب ششم . 🎙#استاد_مسعود_عـالــی 🕋به آرامش خدایی بپیوندید👇 📿@aarameshbakhoda📿