*فرار از خدا به خدا!* حضرت آیت الله قرهی (مدظله العالی) 🌱به صورت ظاهر، انسان از کسی که می‌ترسد، فرار می‌کند. «أَدْعُوكَ يَا رَبِّ رَاهِباً رَاغِباً»، امّا خدا من با این که می‌ترسم، باز رغبتم به توست. دو دلیل دارد: 1⃣می‌دانم «لا یمکن الفرار من حکومتک». کجا را دارم که بروم؟! هرجا بروم، زیر سلطه‌ی توست. یکی می‌ترسد دیگر خانه نمی‌آید؛ چون می‌دانم در خانه، پدر هست. امّا به خداوند عرضه می‌داریم: من کجا را دارم بروم که تو نباشی. هر جا بروم، تو هستی. پس می‌دانم که آنچه هست، باز تویی. 2⃣می‌خواهم اعلان کنم که خدایا، چون تو من را خلق کردی و می‌دانم من را با تمام بدی‌هایم دوست داری، من هم تو را دوست دارم و شیطان را دوست ندارم. 🌱لذا انسان باید این‌گونه به پروردگار عالم عرضه بدارد که خدایا، گناهانی که انجام دادم، به این معنا نیست که گناه را دوست دارم، تو را دوست ندارم و با تو دشمن هستم. با تمام این‌ها، من تو را دوست دارم. این که خودم را نمی‌توانم کنترل کنم، بحث دیگری است. 🌱خدایا، جدّی اگر من را رها کنی، باز هم من در گناه هستم، امّا این، بدان معنا نیست که به تو راغب نیستم.‌ گناه می‌کنم، امّا به تو راغب هم هستم. اگر می‌خواهی گناه نکنم، دستم را بگیر. 🌼کانال یاوران امام مهدی(عج) 🆔 @emammahdy81